دلتنگی

 

گاهی دلم هوای ِ یه کسی رو میکنه که دیدنش مَحاله!
دلم میخواد یه لحظه بشه ببینمش که اونم فقط خیاله...
.
یه حسّی از درونم چنگ به دلم میزنه یهو دلم میریزه!
تازه اونوقت میفهمم اونکه دیگه پیشم نیست چقد برام عزیزه!
.
انگار تموم ِ هستی باهم تبانی کردن اونو یادم بیارن!
هرجا نگام میفته از اون جلوی ِ چشمام یه اثری میذارن!
.
یا یکی رو میبینم چهرش.. صداش.. اداهاش.. همه شبیه ِ اونه
یا بوی ِ عطری میاد که بوی ِ اونو میده.. لعنت به این زمونه!
.
چه احساس ِ بدیه قلبم داره میگیره که چاره ای ندارم
به کی بگم غمم رو؟ خدا دلم تنگ شده میخوام بیاد کنارم!
.

 

زیر بار غصه

 

به تنگ آمد دلم از بس دُچار ِ رنج وُ غم شد
صدای هِق هِقم زیر آمد امّا ناله بَم شد!
.
چنان پُر کرد از غم در مِی ام ساقی ِ گردون
شرابم خون ِ دل خوردن شد وُ مَستیم اَلَم شد!
.
ز بَس دنیا همه غمهای دورانش به من داد 
فـُزون شد بَهر ِ مَردُم شادِمانی، غصّه کم شد!
.
تمام ِ عُمر کوشیدم ز من قلبی نرَنجَد
دریغا حاصلم رنج وُ عذاب ِ دَم به دَم شد!
.
به پای دل قدَم بُگذاشتم در وادی ِ عشق
ولی افسوس.. دل با پای نفرت همقـَدَم شد!
.
حساب ِ جمع ِ هر لحظه ز عمرم را شِمُردم
نتیجه : غصّه صدها.. شادِمانی بی رقم شد!
.
کشیدم بار ِ سنگین ِ تحمّل را به دوشم
کمر طاقت نیاورد.. زیر ِ بار ِ غصّه خـَم شد!
.
ز چشمانم فرو آمد سِرشک ِ غصّه هایم
لب ِ خشکیده ام از آب ِ دیده پُر ز نـَم شد...
.

 

وقتیکه عاشقتم چجوری مغرور بمونم؟!

 

تو رو آزارت میدم ولی رَهات نمیکنم
تو همون هستی که من جُز عشق صدات نمیکنم!
.
اگه قهر میکنم وُ واست پُر ادعّا میشم
بخدا فقط میخوام بیشتر توو قلبت جا بشم!
.
هِی میگم مقابل ِ عشق ِ تو لجبازی کنم
اینجوری شاید بشه غرورمم راضی کنم!
.
اما دل نمیذاره پیش ِ تو خودخواهی کنم
منو وادار میکنه که از تو عذرخواهی کنم!
.
وقتیکه عاشقتم چجوری مغرور بمونم؟
منی که نمیتونم از فکر ِ تو دور بمونم!
.
خودمم خسته شدم از اینهمه ادا اُصول
دیگه هرچی تو بگی با جون وُ دل میگم قبول!
.
حالا من چیکار کنم لایق ِ داشتنت بشم؟
اگه تو دلت بخواد حاضرم منـّت بکشم!
.
قول میدم از این ببعد هیچجوری آزارت ندم
راه بده که ایندفه با پای قلبم اومدم!
.
دلتو بدست آوردم میدونم.. خوب میدونم
حالا دیگه پای عشقت تا قیامت میمونم...
.

 

به خوابم دیدم او را...

 

به خوابم دیدم او را عاشقانه
که با اسب ِ سفید آمد شبانه!
.
نِشاندَم روی اسب ِ بادپایَش
مرا بُرد با خودش تا بیکرانه...!
.
کنارش تا سحر آواز خواندم
وَ سَر دادم برایش این ترانه :
.
- بیا باهم بمانیم چون پرستو
کنار ِ هم بسازیم آشیانه
.
بیا پَر وا کنیم در آسِمانها
جُدا از درد وُ غمهای ِ زمانه
.
بگیر امروز قلبم را که فردا 
نریزم اشک ِ حسرت دانه دانه...
.
به ناگه خواب از چَشمم جُدا شد
وَ دیدم باز خود را کـُنج ِ خانه!
.
ولی این خواب ِ زیبا مُژده ای داشت
برایَم داشت از عشقم نشانه!
.
که روزی باز می آید سُراغم
گل ِ عشق میزند در من جوانه!
.
خدا را تو چه دیدی؟ آه شاید
بمانـَد عشق ِ من هم جاودانه!
.

 

درد و فراق

 

نمیدانم چرا با اینکه از او بی نصیبم
ولی هر لحظه خود را با خیالـَش میفریبم!
.
نمیدانم چرا دلخوش به عشقش مانده ام من
منیکه پیش ِ چشم ِ آشنای او غریبم!
.
عجب تاب وُ توانی دارد این قلب ِ صبورَم
چقدر با اینهمه درد وُ غم ِ دنیا شکیبم!
.
اگر سهم ِ من از این زندگی درد وُ فراق است
نمیخواهم دوایی، من خودم خود را طبیبم!
.
چرا من با تمام ِ اهل ِ دنیا فرق دارَم؟!
چرا اینگونه هستم من؟ چرا اینقدر عجیبم؟!
.
اگر از نسل ِ اول دختر ِ شیطان فریبَم
مرا یاری کن ای شیطان، که من مُحتاج ِ سیبم!
.
گهی شک میکنم خـَلق ِ خداوند بوده باشم
ولی ناگه کسی آهسته میگوید نـَهیبم!
.