مستم کنید...

 

من عاشق ِ شرابم
من دائمُ الخرابم
.
مستم کنید دَمادَم
آسان شوَد عذابم
.

 

حسرت...

 

حسرت ِ عشقی مَحال اندرون ِ این دل است
اشک وُ آه وُ انتظار در پی اش بی حاصل است
.
مرهَمی میخواهم از بهر ِ این حال ِ خراب
مستی وُ جام ِ شراب چاره ی این مشکل است
.

 

از مستی چشمت...

 

شراب از مستی ِ چشمت خجل شد
نگاه ِ نافذت سُلطان ِ دل شد!
.
من از جام ِ می ِ مهر ِ تو خوردم
که عشقت با وجودم متصّل شد!
.

 

هوس یا عشق یا عادت؟

 

هَوَس یا عشق؟ یا عادت؟ کدامَش؟
هرآنچه دوست داری تو بنامَش
.
ولی من گویَمَش رؤیای ِ زیبا
که شیرین است فقط در خواب، کامَش
 .
اگر دیدی کسی گفت عاشقم من
بدان شعر وُ غزل باشد کلامش
.
وگرنه عشق در این عصر وُ دوران
کجا بوده؟ که من گویَم سلامش!
.
هرآنکس که رسانَد بر تو نفعی
تو آنگاه میزنی جامَت به جامَش
.
دگر پس عاشقی معنا ندارد
دُکان و دَکّه بازار است تمامَش
.
سُرودم این غزل آگاه گردی
کُنی تدبیر با خود از پیامش...
.

 

پرتو ِ عشق

 

تو چه کردی که دل را به تنـَم لرزاندی؟!
یک شـَبه آمدی وُ در دلم عُمری ماندی!
.
در نگاهت چه فروغی نهان بود که از پرتو ِ آن
عشق بر دَخمه ی تاریک ِ دلم افشاندی؟!
.
نه تو آن سان بَر ِ من بودی وُ نه من بَر ِ تو
که بدین سان تو مرا والِه ِ خود گرداندی!
.
این چه حسّی ست که من بَهر ِ تو در دِل دارم؟!
آن چه احساس ِ خوشی بود که سویَم راندی؟!
.
تو چه کردی که با جُرعه ای از جام ِ لبت
چشمه ی مِهر به صحرای ِ دلم جوشاندی؟!
.
تو نبودی من از عشق چه میدانستم!
تو چه خوب آمدی وُ خوب به من فهماندی!
.