مرگ عشق

 

تا ناکُجای ِ دنیا راهم ز یار دور است 
رفتن ثمر ندارد.. این راه بی عُبور است!
.
راهی که رَه ندارد بر هیچ سمت وُ سویی
راهی بدون ِ جادّه.. حتّی بدون ِ نور است!
.
در جستجوی ِ عشقم پای ِ برهنه رفتم
راهی که انتهایش دانم درون ِ گور است!
.
هم راه بسته بر من.. هم من بُریده از راه
اسباب ِ مرگ ِ این عشق انگار جُفت وُ جور است!
.
دنیا ندید بر من یکروز عاشقی را 
عشق ِ مرا نظر کرد.. دنیا چه چشم شور است!
.
با اینکه وصل ِ این عشق ناممکن وُ مَحال است 
قلبم به پایَش امّا میسوزد وُ صَبور است!
.
دانم رَوا نباشد ماندن به پای ِ این عشق
امّا دل است دیگر.. بی عقل وُ بی شعور است!
.
تقدیر ِ من هم این بود.. جای ِ شکایتی نیست
این رسم ِ روزگار است.. رسمَش همیشه زور است!
.

 

بازیچه ی احساس

 

چقد سخته دلت پیش ِ یکی باشه
ولی جسمت نتونه پیش ِ اون باشه
تو میخوای سهمت اون باشه فقط از عشق
اون اما سیب ِ دست ِ دیگرون باشه
.
چقد سخته ببنده دستتو تقدیر
نتونی لمس کنی یارو توو آغوشت
بشینی گوشه ی رؤیاتو با یادش
بمالی هر دو دستت رو به تنپوشت
.
نمیدونی چقدر دردآوره اینکه
نشه دستت بجایی بند وُ ناچاری
بمونی منتظر امروز وُ فرداشه
که امّیدت بشه روزای تکراری
.
چمیدونید شما من از چی مینالم!
چمیدونید از عشق ِ توأمان با درد
نبودید مثل ِ من بازیچه ی احساس
یروز امّیدوار باشید یروز دلسرد
.
ولی با اینهمه من سختتر از سختم
تا جون دارم میجنگم با همه سختی
همینکه عاشقه قلبم توو این نکبت
همین یعنی یه روزن رو به خوشبختی!
.

 

علاءالدّین

 

از وقتیکه تو رو توو زندگیم دارم
انگار رو قالیچه ی سُلیمان سوارم
چشمامو میبندم وُ با باد ِ خیال
پامو توو هر هفت شهر ِ عشق میذارم!
.
پرواز میکنم تا اوج ِ آسمون ِ اقبالم
ستاره ی آرزومو با دستم میگیرم
همه چی با تو دستیافتنی میشه
مهم نیست میخواد چی بشه تقدیرم!
.
با تو زندگی خواستنی میشه برام
انگیزه ها توو یه صف روبروم میشن
انگار یکی توو وجودم بهم ندا میده
طاقت بیار درد وُ غماتم تموم میشن!
.
من دختر ِ پادشاه نیستم تو ولی
صاحب ِ چراغ ِ جادو؛ علاءالدّین ِ منی
واسه تموم ِ دودلیها وُ تردیدام تو
تنها دلیل ِ رسیدن از شک به یقین ِ منی!
.

 

جای من اینجا نیست

 

جای ِ من اینجا نیست.. من ز دنیا سیرم
از خودم ناراضی.. از خدا دلگیرم!
.
گاه از زندگی ام جان به لب می آید
این چه بختی ست مرا؟ وای از این تقدیرم!
.
جای ِ من اینجا نیست.. آه باید برَوَم
آخر از این دنیا رَخت برمیگیرم...
.
بعد ِ مرگم آنگاه قدر ِ من میفهمند
آن کسانی که ز پُشت میزدند شمشیرم!
.
جای ِ من اینجا نیست.. من درون ِ قفسم
باری آزادم کن.. بگُشا زنجیرم!
.
منم آن مرغی که حسرتش پرواز است
گر مرا اوج دهند بال وُ پَر میگیرم...
.
جای ِ من اینجا نیست.. چه کسی میفهمد؟
تو مرا یاری کن دل ِ بی تقصیرم!
.

 

خیال وسوسه انگیز

           

          امّید ِ مَحالم.. عشق ِ دل انگیزم           
جز یاد ِ تو در خاطرم نیآمیزم...
.
عطر ِ نفسَت در مشام ِ من جاری ست
گرمای تنت را هنوز لبریزم…
.
تقدیر اگر از دیده ات مرا رانده
من مِهر ِ دلت را به قلبم آویزم...
.
در آتش ِ عشقـَت چنان فرو رفتم
کز هرچه ندارد تب ِ تو بُگریزم...
.
شبها به خیال ِ تو میرَوَم در خواب
تا صبح به هوای ِ عشق ِ تو برخیزم...
.
امشب که بیایی دوباره در خوابم
در جام ِ نگاهَت شراره میریزم...
.
این شعر ِ من اکنون از تو چه سوزان است!
این شعر ِ خیال ِ وسوسه انگیزم...
.