با نگاهت...

 

با نگاهِت سنیمو پُر ِ سوز ِ آه نکن
رحم کن به قلب ِ من.. دلو زابراه نکن!
.
بفدای ِ اون چشات دیگه طاقت ندارم
تو رو به خدا قسم اینطوری نگاه نکن!
.

 

صدای عشق

 

صدایَش را شنیدم جان گرفتم
ز کُفر افتادم وُ ایمان گرفتم!
.
چنان عطر ِ کلامَش تازه ام کرد
که گویی غُسل در باران گرفتم!
.
غمین وُ خسته وُ سرگشته بودم
ولی با صُحبتش سامان گرفتم!
.
کلام ِ دلنشینـَش شعر ِ نـَغزی ست
که از آن مَطلَع ِ تابان گرفتم!
.
ز نـَجوایَش درونم زیر وُ رو شد
هرآنچه خواست قلبم آن گرفتم!
.
مرا حاجت از این خوشتر نباشد
که در اوج ِ غم از یَزدان گرفتم!
.
عجب حال ِ خوشی دارم من امشب 
که جان ِ تازه از جانان گرفتم!
.

 

عشق تو

 

عشق ِ تو برای من چه ارزشمند است
با یاد ِ تو تا هست دلم خُرسَند است!
.
غیر از تو کسی درون ِ قلبم ننشست
تا هست دلم، به عشق ِ تو پابند است!
.
هرچند دلم گدای عشق ِ تو شده ست
تا مهر ِ تو در اوست ثروتمند است!
.
گر طالع ِ من پر از غم وُ بدبختی ست
با عشق ِ تو امّا سعادتمند است!
.
از دوری ِ تو اشک ز چشمم جاری ست
با فکر ِ تو در کُنج ِ لبم لبخند است!
.
گر دست ِ فلک از تو جدا کرد مرا
زنجیر ِ دلم با دل ِ تو پیوند است!
.
دوری ِ تو تلخ است برایم ولی
امّید ِ تو شیرین مثال ِ قند است!
.

 

سلاح گرم احساس

 

رسیدی با سِلاح ِ گرم ِ احساس.. دل ِ سرسَختمو مغلوب کردی
زدی تیر ِ محبّت رو به قلبم.. خودت رو پیش ِ من محبوب کردی...
.
دوباره زنده شد احساسم انگار.. تو در من عشق رو بیدار کردی
کویر ِ خشک ِ قلب وُ باورم رو رسیدی با دلِت گلزار کردی!
.
برام از عشق گفتی از قشنگیش.. تنم لرزید وُ قلبم زیر وُ رو شد
نگاهم با همه بدبینیا با جهانی تازه انگار روبرو شد!
.
تویی حالا برام تنها بهانه برای گفتن ِ شعر از قشنگی
رسیدی وُ درونم پُر شد از عشق.. شدم باز غرق ِ رؤیاهای رنگی...
.
بگو بازم برام یار ِ قدیمی.. بگو از عاشقی هرچی میدونی
بگو تنهام نمیذاری وُ هستی.. بگو که تا ابد پیشم میمونی...
.
بمون با من دلیل ِ شادی ِ دل.. بمون تا غم توی سینم بمیره
بگیر از من تمام ِ غصّه ها رو.. که از تو قلب ِ مُردَم جون میگیره!
.
تو که مثل ِ گلای یاس ِ خوشبو پُر از زیبایی وُ احساس هستی
دل ِ من که یه گلدون ِ شکسته ست ولی بازم توو این گلدون نشستی!
.
فدای بی ریاییت مهربونم که من رو لایق ِ مِهرت میدونی
چه خوبه که تو رو دارم دوباره.. چه خوب که باز تو با من همزبونی...

.

 

آرزو دارم...

 

آرزو دارم گلدان ِ دستانش را
برای کاشتن ِ شاخه ای گُل ِ سرخ
.
برای رویاندن ِ رگهای ِ مِهر
در ساقه ی سبز ِ احساسش
.
تا شاهد باشم
شِکوفایی ِ غنچه ی زیبای عشق را
در کالبد ِ آبی ِ قلبش
 .
تا ببویم با چشمان ِ بسته
عطر ِخوش ِ دلسپردگی را
.
وَ پر شوم از نیاز...
.