دلم پیش تو گیر باشد

 

هوای ِ سرد ِ بارانی وُ زمهریر باشد

چایی ِ داغ همراه ِ با شکرپنیر باشد

.

من باشم وُ یک پنجره رو به حیاط خلوت

آواز بخوانم و دلم پیش ِ تو گیر باشد

.

 

با نگاهت...

 

با نگاهِت سنیمو پُر ِ سوز ِ آه نکن
رحم کن به قلب ِ من.. دلو زابراه نکن!
.
بفدای ِ اون چشات دیگه طاقت ندارم
تو رو به خدا قسم اینطوری نگاه نکن!
.

 

حسرت...

 

حسرت ِ عشقی مَحال اندرون ِ این دل است
اشک وُ آه وُ انتظار در پی اش بی حاصل است
.
مرهَمی میخواهم از بهر ِ این حال ِ خراب
مستی وُ جام ِ شراب چاره ی این مشکل است
.

 

در طلب ِ تو

 

در ظلمت ِ شب ماه ِ منی.. قَمَر نخواهم
پایان ِ شبانگاه ِ منی.. سَحَر نخواهم!
.
آتش شده از عشق ِ تو گرمای ِ وجودم
تو شراره ی جان ِ منی.. شَرَر نخواهم!
.
بیرون نرَوَد هوایَت از سَرَم که یکدم 
بی هوای ِ تو سَر به تنم دگر نخواهم!
.
پَر میکشم از تو سوی ِ بیکرانه ی عشق 
تو خود پَر ِ پروازی وُ بال وُ پَر نخواهم!
.
می آیَم وُ می آیَم وُ از گُذرگه ِ دل 
راهی ِ رَه ِ تو میشوَم.. گُذر نخواهم!
.
جنگی ست میان ِ من وُ دل در طلب ِ تو
پیروزی ِ دل باید وُ من ظَفَر نخواهم!
.
آن تیر ِ نگاهی که زدی به سمت ِ قلبم
خود محافظ ِ جان ِ من است سِپَر نخواهم!
.
از عشق ِ تو با نابَلَدی غزل نوشتم
اوج ِ هُنر اینجاست وُ بَس! هُنر نخواهم!
.
مهمان شدم از سوی ِ خودم به قهوه ای تلخ 
با یاد ِ تو مینوشمش وُ شِکَر نخواهم!
.

 

از مستی چشمت...

 

شراب از مستی ِ چشمت خجل شد
نگاه ِ نافذت سُلطان ِ دل شد!
.
من از جام ِ می ِ مهر ِ تو خوردم
که عشقت با وجودم متصّل شد!
.