هَوَس یا عشق؟ یا عادت؟ کدامَش؟
هرآنچه دوست داری تو بنامَش
.
ولی من گویَمَش رؤیای ِ زیبا
که شیرین است فقط در خواب، کامَش
.
اگر دیدی کسی گفت عاشقم من
بدان شعر وُ غزل باشد کلامش
.
وگرنه عشق در این عصر وُ دوران
کجا بوده؟ که من گویَم سلامش!
.
هرآنکس که رسانَد بر تو نفعی
تو آنگاه میزنی جامَت به جامَش
.
دگر پس عاشقی معنا ندارد
دُکان و دَکّه بازار است تمامَش
.
سُرودم این غزل آگاه گردی
کُنی تدبیر با خود از پیامش...
.
رسیدی با سِلاح ِ گرم ِ احساس.. دل ِ سرسَختمو مغلوب کردی
زدی تیر ِ محبّت رو به قلبم.. خودت رو پیش ِ من محبوب کردی...
.
دوباره زنده شد احساسم انگار.. تو در من عشق رو بیدار کردی
کویر ِ خشک ِ قلب وُ باورم رو رسیدی با دلِت گلزار کردی!
.
برام از عشق گفتی از قشنگیش.. تنم لرزید وُ قلبم زیر وُ رو شد
نگاهم با همه بدبینیا با جهانی تازه انگار روبرو شد!
.
تویی حالا برام تنها بهانه برای گفتن ِ شعر از قشنگی
رسیدی وُ درونم پُر شد از عشق.. شدم باز غرق ِ رؤیاهای رنگی...
.
بگو بازم برام یار ِ قدیمی.. بگو از عاشقی هرچی میدونی
بگو تنهام نمیذاری وُ هستی.. بگو که تا ابد پیشم میمونی...
.
بمون با من دلیل ِ شادی ِ دل.. بمون تا غم توی سینم بمیره
بگیر از من تمام ِ غصّه ها رو.. که از تو قلب ِ مُردَم جون میگیره!
.
تو که مثل ِ گلای یاس ِ خوشبو پُر از زیبایی وُ احساس هستی
دل ِ من که یه گلدون ِ شکسته ست ولی بازم توو این گلدون نشستی!
.
فدای بی ریاییت مهربونم که من رو لایق ِ مِهرت میدونی
چه خوبه که تو رو دارم دوباره.. چه خوب که باز تو با من همزبونی...
.
امشب ز تمنّایَت میسوزم وُ تب دارم
هذیان به زبان گویان نام ِ تو به لب دارم!
.
در بستر ِ رؤیایَم مَستانه غزلخوانم
گویی که تو را تنها در خلوت ِ شب دارم!
.
چقد سخته دلت پیش ِ یکی باشه
ولی جسمت نتونه پیش ِ اون باشه
تو میخوای سهمت اون باشه فقط از عشق
اون اما سیب ِ دست ِ دیگرون باشه
.
چقد سخته ببنده دستتو تقدیر
نتونی لمس کنی یارو توو آغوشت
بشینی گوشه ی رؤیاتو با یادش
بمالی هر دو دستت رو به تنپوشت
.
نمیدونی چقدر دردآوره اینکه
نشه دستت بجایی بند وُ ناچاری
بمونی منتظر امروز وُ فرداشه
که امّیدت بشه روزای تکراری
.
چمیدونید شما من از چی مینالم!
چمیدونید از عشق ِ توأمان با درد
نبودید مثل ِ من بازیچه ی احساس
یروز امّیدوار باشید یروز دلسرد
.
ولی با اینهمه من سختتر از سختم
تا جون دارم میجنگم با همه سختی
همینکه عاشقه قلبم توو این نکبت
همین یعنی یه روزن رو به خوشبختی!
.
گاه تو انگیزه ی آرامش وُ ذوق ِ عملم میشوی
گاه دلیل ِ عصَبانیت وُ خشم وُ جَدَلم میشوی!
.
گاه گریزان شـَوَم از یاد ِ تو وُ نام ِ تو
گاه چنان ورد ِ زبانی که ضرب المثلم میشوی!
.
گاه چه دوری ز خیال ِ من وُ رؤیای ِ من
گاه چه نزدیک، که انگار بغلم میشوی!
.
گاه خیالت ببرد روح ِ مرا تا خدا
گاه تو اغواگر ِ افکار ِ خوش ِ مُبتذلم میشوی!
.
گاه شـَوَد سمت ِ نگاهت متوجّه به من
گاه که اصلاً نمیبینی ام وُ بی مَحَلم میشوی!
.
گاه شـَوی تلخ بکامَم چو بَد میشوی
گاه که خوبی تو عشقم عسلم میشوی!
.
گاه به وَجد آیَم وُ از شوق ِ تو شاعر شوَم
گاه که نه دائم تو جان ِ غزلم میشوی!
.
گاه وُ بیگاه ندارد همه ی من تویی
زندگی ام هستی وُ حتّی اَجَلم میشوی!
.
