بازیچه ی احساس

 

چقد سخته دلت پیش ِ یکی باشه
ولی جسمت نتونه پیش ِ اون باشه
تو میخوای سهمت اون باشه فقط از عشق
اون اما سیب ِ دست ِ دیگرون باشه
.
چقد سخته ببنده دستتو تقدیر
نتونی لمس کنی یارو توو آغوشت
بشینی گوشه ی رؤیاتو با یادش
بمالی هر دو دستت رو به تنپوشت
.
نمیدونی چقدر دردآوره اینکه
نشه دستت بجایی بند وُ ناچاری
بمونی منتظر امروز وُ فرداشه
که امّیدت بشه روزای تکراری
.
چمیدونید شما من از چی مینالم!
چمیدونید از عشق ِ توأمان با درد
نبودید مثل ِ من بازیچه ی احساس
یروز امّیدوار باشید یروز دلسرد
.
ولی با اینهمه من سختتر از سختم
تا جون دارم میجنگم با همه سختی
همینکه عاشقه قلبم توو این نکبت
همین یعنی یه روزن رو به خوشبختی!
.

 

اونون جته (بخاطر اون)

 

نه ایللَر که اُونونـَن سَر اِلـَدِم
بـِلـَمنـَن هَـنـّـِه ایسته یُو دِمَدِم
.
بـِلـَسِنـَه اورَگیم یانِده اوُندا
اونون جَـتِه هاموزادِه گِچـَدِم
.
اگر بیلیردِم اُو عشقِه یالان دور
قـُیوردوم قیچ بـِلـَسـِنـَه گـِدَردِم
.
مگر من اُونه حـَقـدَن نـِیـلـَمیـشدِم ؟
آی آلله نـِـیلـیم ایـنده من بو دَردِم
. .
.
ترجمه :
چه سالهایی که با اون سر کردم
ازم هرچی خواست نه نگفتم
.
اونموقع دلم براش سوخت
بخاطر اون از همه چی گذشتم
.
اگر میدونستم اون عشقش دروغه
پا میذاشتم روش و میرفتم
.
مگر من در حق اون چیکار کرده بودم ؟
ای خدا چیکار کنم حالا من با این دردم ؟
.
.
.
پ.ن : اولین و تنها شعری که سالیان دور به زبان مادریم گفته بودم😊
.

 

علاءالدّین

 

از وقتیکه تو رو توو زندگیم دارم
انگار رو قالیچه ی سُلیمان سوارم
چشمامو میبندم وُ با باد ِ خیال
پامو توو هر هفت شهر ِ عشق میذارم!
.
پرواز میکنم تا اوج ِ آسمون ِ اقبالم
ستاره ی آرزومو با دستم میگیرم
همه چی با تو دستیافتنی میشه
مهم نیست میخواد چی بشه تقدیرم!
.
با تو زندگی خواستنی میشه برام
انگیزه ها توو یه صف روبروم میشن
انگار یکی توو وجودم بهم ندا میده
طاقت بیار درد وُ غماتم تموم میشن!
.
من دختر ِ پادشاه نیستم تو ولی
صاحب ِ چراغ ِ جادو؛ علاءالدّین ِ منی
واسه تموم ِ دودلیها وُ تردیدام تو
تنها دلیل ِ رسیدن از شک به یقین ِ منی!
.

 

سیگار

 

من سیگارم!
سوختن حقّ ِ من است!
ساخته شدم که بسوزم
هم به درد ِ خود.. هم به غم ِ دیگران...
من را از آتش جهنـَّم باکی نیست
که آتش ِ درونم هزار بار داغتر از آتش ِ جهنـَّم است!
.

 

رؤیای شیرین

 

مرا دیری ست رؤیایَت شده آرامش ِ جانم 
چه تسکین میدهد یادَت به این حال ِ پریشانم!
.
تو امشب باز اینجایی.. درون ِ باغ ِ رؤیایَم
وَ من چون بُلبُلی عاشق برای تو غزلخوانم!
.
چنان عشقت فرو رفته میان ِ تار وُ پودم که
دگر بی یاد ِ تو حتّی دَمی بودن نتـْوانم!
.
بمیرم من اگر روزی که از درد ِ غم ِ هجرت 
زبان بُگشایم وُ گویم که از عشقت پشیمانم!
.
اگر درد ِ همه عالم فرو ریزد به جان ِ من
فقط عشق ِ تو میخواهم که هم درد است وُ درمانم!
.
به رُسوایی اگر باشد کسی مجنون ِ راه ِ عشق 
قسم بر خالق ِ این عشق.. به وَللّه ِ که من آنـَم!
.
کُنون در مذهب ِ عشقم به آئین ِ تو دل بستم 
چه آئینی ز تو بهتر قـَوی میسازد ایمانم؟!
.
وَ ای رؤیای شیرینم.. به زیبایی ِ عشق سوگند
که از یادت تا هستم دَمی غافل نمی مانم!
.