با بال دل شکسته

 

با دَهر اگر شَوی هم آواز خوش است
با غصّه وُ غم گر بزنی ساز خوش است!
.
بُگذار که روح از قفس ِ تن برَهد 
با بال ِ دل ِ شکسته پرواز خوش است!
.

 

شب های پر درد

 

ازبس از این زندگی غم دیده ام شاعر شدم
در سُرودنهای ِ احوالم چنین ماهر شدم!
.
هرچه دنیا درد وُ غمها داشت آورد بر سرم
من نِشستم بخت ِ تارم را فقط ناظر شدم!
.
زیر ِ بار ِ اینهمه اندوه عجب پُرطاقتم!
آه مگر ایّوب هستم کاینچنین صابر شدم؟!
.
در طواف ِ کعبه ی رنج وُ عذابم دَم به دَم
من خدایم را در اوج ِ غصّه ها زائِر شدم!
.
خواستم در کوی ِ دلبر تا ابد ساکن شوم
از بد ِ دوران ز آنجا هم فقط عابر شدم...
.
بسکه در دنیا کشیدم زجر ِ بی حدّ وُ حساب
درحریم ِ حق تعالی' طیّب وُ طاهر شدم!
.
یک شب ِ دیگر هم ازشبهای ِ پُر دردم گذشت
بازهم در مَحضر ِ شب گریه ها حاضر شدم...
.

 

دلتنگی

 

گاهی دلم هوای ِ یه کسی رو میکنه که دیدنش مَحاله!
دلم میخواد یه لحظه بشه ببینمش که اونم فقط خیاله...
.
یه حسّی از درونم چنگ به دلم میزنه یهو دلم میریزه!
تازه اونوقت میفهمم اونکه دیگه پیشم نیست چقد برام عزیزه!
.
انگار تموم ِ هستی باهم تبانی کردن اونو یادم بیارن!
هرجا نگام میفته از اون جلوی ِ چشمام یه اثری میذارن!
.
یا یکی رو میبینم چهرش.. صداش.. اداهاش.. همه شبیه ِ اونه
یا بوی ِ عطری میاد که بوی ِ اونو میده.. لعنت به این زمونه!
.
چه احساس ِ بدیه قلبم داره میگیره که چاره ای ندارم
به کی بگم غمم رو؟ خدا دلم تنگ شده میخوام بیاد کنارم!
.

 

سیگار

 

من سیگارم!
سوختن حقّ ِ من است!
ساخته شدم که بسوزم
هم به درد ِ خود.. هم به غم ِ دیگران...
من را از آتش جهنـَّم باکی نیست
که آتش ِ درونم هزار بار داغتر از آتش ِ جهنـَّم است!
.

 

زیر بار غصه

 

به تنگ آمد دلم از بس دُچار ِ رنج وُ غم شد
صدای هِق هِقم زیر آمد امّا ناله بَم شد!
.
چنان پُر کرد از غم در مِی ام ساقی ِ گردون
شرابم خون ِ دل خوردن شد وُ مَستیم اَلَم شد!
.
ز بَس دنیا همه غمهای دورانش به من داد 
فـُزون شد بَهر ِ مَردُم شادِمانی، غصّه کم شد!
.
تمام ِ عُمر کوشیدم ز من قلبی نرَنجَد
دریغا حاصلم رنج وُ عذاب ِ دَم به دَم شد!
.
به پای دل قدَم بُگذاشتم در وادی ِ عشق
ولی افسوس.. دل با پای نفرت همقـَدَم شد!
.
حساب ِ جمع ِ هر لحظه ز عمرم را شِمُردم
نتیجه : غصّه صدها.. شادِمانی بی رقم شد!
.
کشیدم بار ِ سنگین ِ تحمّل را به دوشم
کمر طاقت نیاورد.. زیر ِ بار ِ غصّه خـَم شد!
.
ز چشمانم فرو آمد سِرشک ِ غصّه هایم
لب ِ خشکیده ام از آب ِ دیده پُر ز نـَم شد...
.