رهگذر ِ ناهموار

 

بجُز از هیچ چه باشد خلاء ِ خلوت ِ خالی ها را؟
با کسی پُر نتـَوان کرد عَدم ِ بودن ِ عالی ها را!
.
تا نخوابی شبی را ز فقر روی زمین ِ خالی
درک هرگز نتـَوانی کنی ارزش ِ قالی ها را!
.
زندگی گردش ِ ایّام به دنبال ِ غم وُ شادی هاست 
چاره ای نیست که تکرار کنیم این مُتوالی ها را...
. 
باید از راه ِ خیال رَد شد از این رهگذر ِ ناهموار
قدرتی هست که ممکن کند حتی محالی ها را!
.
واقعیت سبب ِ سردی ِ دل میشد اگر وَهم نبود
روح میمُرد اگر لمس نمیکرد خیالی ها را...
.

 

شور ِ شب ِ مستی

 

ای غم ِ تو شور ِ شب ِ مستی ام
خوب به زنجیر ِ دلـَت بستی ام!
.
با دلم از عشق چنان دَم زدی  
تا که مرا از خود ِ من رَستی ام!
.
رسم وُ ره ِ عاشقی ام دادی وُ
با غم ِ دلدادگی پیوستی ام!
.
رفته ای امّا هنوزم تویی
بود وُ نبودم همه ی هستی ام!
.
من ز غم ِ عشق ِ تو شاعر شدم  
از غم ِ آن عشق که بُگسَستی ام!
.
فوت وُ فـَن ِ عاشقی ام را ببین 
خوب نگاه کن تو زبَردستی ام!
.