امّید ِ مَحالم.. عشق ِ دل انگیزم
جز یاد ِ تو در خاطرم نیآمیزم...
.
عطر ِ نفسَت در مشام ِ من جاری ست
گرمای تنت را هنوز لبریزم…
.
تقدیر اگر از دیده ات مرا رانده
من مِهر ِ دلت را به قلبم آویزم...
.
در آتش ِ عشقـَت چنان فرو رفتم
کز هرچه ندارد تب ِ تو بُگریزم...
.
شبها به خیال ِ تو میرَوَم در خواب
تا صبح به هوای ِ عشق ِ تو برخیزم...
.
امشب که بیایی دوباره در خوابم
در جام ِ نگاهَت شراره میریزم...
.
این شعر ِ من اکنون از تو چه سوزان است!
این شعر ِ خیال ِ وسوسه انگیزم...
.
نیمه شب است وُ من هنوز بیدارم
چقدر امشب هَوَس ِ دوست داشتن دارم!
.
دلم او را چقدر میخواهد
که سَرَش را به سینه بُگذارم
وَ بپیچم به دور ِ اندامش وای
دور شو ای فکر ِ بی حَیاء ز افکارم!
.
من نباید به عشق بیاَندیشم
وَ خودم را چنین بیآازارم
.
منکه هَرشب به یاد ِ آغوشش
زانو به بَغـَل به کـُنج ِ دیوارم
وَ میان ِ خیال ِ دستانش
مَست ِ عشق مینشینم گـُنه کارم!
.
نه نمی خواهم اینچنین باشم
بخدا دیگر از خودم بیزارم!
.
هرچه میکشم از این خرابه دل است
باید این لعنتی را ز سینه بردارم!
.
منکه میدانم آخر از عشق میمیرم
ای خدا هرچه زودتر تمام کن کارم!
.
کاش رؤیاهایَم به واقعیت می پیوست!
.
کاش دریای ِ خیالم در کویر ِ زندگی ام جاری میشد...!
.
کاش مرغان ِ مهاجر آرزوهایم را به آنسوی ِ ابرها میبردند
تا ابرها باران ِ آرزوهایم را بر سرم ببارانند...!
.
کاش سقف وُ دیوارهای اتاقم از جنس ِ آسمان ِ شب میشد؛
شب ِ مهتابی.. شب ِ پرستاره.. تا من هم چون ستاره ای میدرخشیدم!
.
کاش روزگارم به زیبایی رؤیاهایم میشد!
.
کاش...
.
کاش کاش را میکاشتم وُ سبز میشد!
.
نمیدانم چرا با اینکه از او بی نصیبم
ولی هر لحظه خود را با خیالـَش میفریبم!
.
نمیدانم چرا دلخوش به عشقش مانده ام من
منیکه پیش ِ چشم ِ آشنای او غریبم!
.
عجب تاب وُ توانی دارد این قلب ِ صبورَم
چقدر با اینهمه درد وُ غم ِ دنیا شکیبم!
.
اگر سهم ِ من از این زندگی درد وُ فراق است
نمیخواهم دوایی، من خودم خود را طبیبم!
.
چرا من با تمام ِ اهل ِ دنیا فرق دارَم؟!
چرا اینگونه هستم من؟ چرا اینقدر عجیبم؟!
.
اگر از نسل ِ اول دختر ِ شیطان فریبَم
مرا یاری کن ای شیطان، که من مُحتاج ِ سیبم!
.
گهی شک میکنم خـَلق ِ خداوند بوده باشم
ولی ناگه کسی آهسته میگوید نـَهیبم!
.
تازه میفهمم که آری.. عاشقَت هستم
تازه حالا که حضورَت رفته از دستم!
.
باز امشب با خیالَت همنشینم من
با خیالت مِی نخورده واله وُ مستم!
.
روزگار کز تو جُدایَم کرده باکی نیست
منکه پیمان ِ دلَت را با دلم بستم!
.
گر نبوده عشق ِ تو سهم ِ من از دنیا
پس چرا من کوزه ی عشق ِ تو بشکستم؟!
.
آنچنان در وَصف ِ عشق ِ تو غزل گفتم
کز حِصار ِ خلوت ِ تنهایی ام رَستـَم!
.
عطر ِ تو اینک درون ِ شعر ِ من جاری ست
آه.. من اکنون به آغوش ِ تو پیوَستَم!
.
