حِس وُ حالم ظریف وُ عُریان است
مثل ِ عُریانی ِ تن ِ نوزاد...
.
وَ نگاهم همیشه رؤیایی ست
مثل ِ رؤیای ِ کور ِ مادرزاد...
.
حرفهایم از درون ِ دلم
مثل ِ شعری که از قلم جاری ست...
.
وَ زبانم لطیف وُ شیرین است
مثل ِ شیرینی ِ تـَر ِ قنـّاد...
.
امشب نگام به آسِمون، به ظلمتش خیره شده
دیگه اُمیدی ندارم.. ماهم برام تیره شده!
.
میخوام سینـَمو بشکافم به حال ِ شب جُنون بدم
آرزوهای ِ مُردَمو به آسِمون نشون بدم!
.
بگم به ماه به آسِمون : شما که شاهد ِ مَنید
روز ِ قیامت ِ خدا فقط بگید.. حرف بزنید!
.
بگید که توو سینه ی من چه آرزوها مُرده بود
بگید جنین ِ بَخت ِ من توو نُطفه جون سِپُرده بود!
.
بگید که سهم ِ من از عشق همیشه بیقراری بود
بگید که چوب ِ بیصداش رو تن ِ من چه کاری بود!
.
دفتر ِ روزگار ِ من هر ورقش سیاهی شد
صفحه به صفحه درد وُ غم.. آخرشم تباهی شد!
.
ای ماه ِ تار.. ای آسِمون؛ من دیگه رازی ندارم
خودم پُر از سیاهیَم.. به شب نیازی ندارم!
.
رسیده وقت ِ رفتنم.. فرصت ِ گریه زاری نیست
برید به اون خدا بگید این رَسم ِ بنده داری نیست!
.
کوهنوردی رفت بر بالای ِ کوه
دید از آن بالا همه فـَرّ وُ شـُکوه
.
گفت : ای کوه ِ قوی.. کوه ِ بلند
آمدم بَر تو بگیرم از تو پَند
.
مردمان گویند طاقت میکنی
در بَلاها استقامت میکنی
.
مُحکم وُ مغروری وُ می ایستی
هیچگاه بر قدرتی خـَم نیستی
.
آمدم بر تو ببینم کوه کیست؟
اینهمه قدرت که دارد بَهر ِ چیست؟
.
بر فراز ِ قُلّه ات چون آمدم
از همه اسرار ِ تو آگه شدم
.
من غرورم را کُنون دریافتم
اینک این بالا شهامت یافتم!
.
گوئیا با بیم وُ ترس بیگانه ام
میزند دست ِ خدا برشانه ام!
.
دیگرم کم تاب وُ طاقت نیستم
مثل کوهی استُوار می ایستم!
.
کوهنوردی کوه صِفت هستم کُنون
کز صِفات ِ کوه جویَم رَهنـَمون...
.
عزیزترینم.. کشورم.. ایران ِ من تاج ِ سَرَم
بدون ِ خاک ِ پاک ِ تو بیهوده ام.. بی ثمرم
.
ای همه اعتبار ِ من.. مایه ی افتخار ِ من
غرورم از تو زنده است.. عزّت ِ من تویی وطن
.
ایران ِ من بذار بگم با جون وُ دل عاشقتم
خداروشکر ایرونیَم.. خداروشکر لایقتم
.
کجای ِ دنیا مثل ِ تو مَظهر ِ بی ریائیه؟
کدوم نژادی بهتر از نژاد ِ آریائیه؟
.
کجا دلای ِ آدماش مثل ِ دل ِ ایرونیاست؟
کی مثل ِ مَرد ِ ایرونی نجیب وُ با حُجب وُ حَیاست؟
.
کدوم دیار ِ عاشقی لیلی ِ مجنونو داره؟
کجای ِ دنیا بهتر از زنای ِ ایرونو داره؟
.
طلوع ِ فرهنگ وُ هنر.. شب ِ جهالت رو سحر
همه از ایران ِ مَنه.. از خاک ِ مَرز ِ پُرگوهر
.
تمام ِ دنیا میدونن ایران مَهد ِ تمدّنه
هرکسی مُنکرش میشه بی شـَک حسابی نادونه!
.
ایران همیشه مال ِ ماست.. ما مَردم ِ غیور ِ پارس
کارون وُ دریای ِ خزر.. هر قطره از خلیج ِ فارس
.
شمال، جنوب، از شرق وُ غرب.. اقوام ِ مختلف همه
برای ِ قدرت ِ وطن، همبستگیشون مُحکمه
.
ما همه عضوی از همیم.. از پهنه ی یک سرزمین
اهل ِ یه خاکیم هممون.. ایرانیئیم فقط همین!
.
تو رو آزارت میدم ولی رَهات نمیکنم
تو همون هستی که من جُز عشق صدات نمیکنم!
.
اگه قهر میکنم وُ واست پُر ادعّا میشم
بخدا فقط میخوام بیشتر توو قلبت جا بشم!
.
هِی میگم مقابل ِ عشق ِ تو لجبازی کنم
اینجوری شاید بشه غرورمم راضی کنم!
.
اما دل نمیذاره پیش ِ تو خودخواهی کنم
منو وادار میکنه که از تو عذرخواهی کنم!
.
وقتیکه عاشقتم چجوری مغرور بمونم؟
منی که نمیتونم از فکر ِ تو دور بمونم!
.
خودمم خسته شدم از اینهمه ادا اُصول
دیگه هرچی تو بگی با جون وُ دل میگم قبول!
.
حالا من چیکار کنم لایق ِ داشتنت بشم؟
اگه تو دلت بخواد حاضرم منـّت بکشم!
.
قول میدم از این ببعد هیچجوری آزارت ندم
راه بده که ایندفه با پای قلبم اومدم!
.
دلتو بدست آوردم میدونم.. خوب میدونم
حالا دیگه پای عشقت تا قیامت میمونم...
.
