کاسه ی گلی آبی رنگ

 

کاسه ی گِلی ِ آبی رنگ
خاطرات ِ نهفته در دل ِ تنگ...
.
یاد ِ دوران ِ باصفای ِ قدیم
بوی ِ تاریخ دارد این کاسه.. بوی ِ یک فرهنگ...
.

 

به فصل گرم عاشقی

 

آبیاری میکنم هر روز
باغچه ی احساسم را
تا نخـُشکد ساقه ی سبز وُ ظریف ِ دوست داشتنم!
که به فصل ِ گرم ِ عاشقی
"گُل ِ عشق" برویَد از آن
تا اگر روزی رهگذری آمد برای چیدنش
عاشق شـَوَم او را
عاشق شـَوَد مرا...
.

 

علاءالدّین

 

از وقتیکه تو رو توو زندگیم دارم
انگار رو قالیچه ی سُلیمان سوارم
چشمامو میبندم وُ با باد ِ خیال
پامو توو هر هفت شهر ِ عشق میذارم!
.
پرواز میکنم تا اوج ِ آسمون ِ اقبالم
ستاره ی آرزومو با دستم میگیرم
همه چی با تو دستیافتنی میشه
مهم نیست میخواد چی بشه تقدیرم!
.
با تو زندگی خواستنی میشه برام
انگیزه ها توو یه صف روبروم میشن
انگار یکی توو وجودم بهم ندا میده
طاقت بیار درد وُ غماتم تموم میشن!
.
من دختر ِ پادشاه نیستم تو ولی
صاحب ِ چراغ ِ جادو؛ علاءالدّین ِ منی
واسه تموم ِ دودلیها وُ تردیدام تو
تنها دلیل ِ رسیدن از شک به یقین ِ منی!
.

 

چشمانش

 

چشمانش!
چشمانش را که میخوانم
با حسادت می گویم :
کاش این شعر را من گفته بودم!
.

 

آرزو دارم...

 

آرزو دارم گلدان ِ دستانش را
برای کاشتن ِ شاخه ای گُل ِ سرخ
.
برای رویاندن ِ رگهای ِ مِهر
در ساقه ی سبز ِ احساسش
.
تا شاهد باشم
شِکوفایی ِ غنچه ی زیبای عشق را
در کالبد ِ آبی ِ قلبش
 .
تا ببویم با چشمان ِ بسته
عطر ِخوش ِ دلسپردگی را
.
وَ پر شوم از نیاز...
.