درد و فراق

 

نمیدانم چرا با اینکه از او بی نصیبم
ولی هر لحظه خود را با خیالـَش میفریبم!
.
نمیدانم چرا دلخوش به عشقش مانده ام من
منیکه پیش ِ چشم ِ آشنای او غریبم!
.
عجب تاب وُ توانی دارد این قلب ِ صبورَم
چقدر با اینهمه درد وُ غم ِ دنیا شکیبم!
.
اگر سهم ِ من از این زندگی درد وُ فراق است
نمیخواهم دوایی، من خودم خود را طبیبم!
.
چرا من با تمام ِ اهل ِ دنیا فرق دارَم؟!
چرا اینگونه هستم من؟ چرا اینقدر عجیبم؟!
.
اگر از نسل ِ اول دختر ِ شیطان فریبَم
مرا یاری کن ای شیطان، که من مُحتاج ِ سیبم!
.
گهی شک میکنم خـَلق ِ خداوند بوده باشم
ولی ناگه کسی آهسته میگوید نـَهیبم!
.

 

چشم امید دل

 

با من بگویَد دل : شب ِ ظلمانی ِ عشقم سحر دارد؟
کِی میشود از عشق ِ من این ظلمت ِ شب سایه بَردارد ؟
.
چَشم ِ امید ِ دل هنوزم سوی ِ این عشق است!
امّا چگونه میشود؟ این عشق، امّیدی مگر دارد؟!
.
ای دل تمامَش کن دگر این بیقراری را نمیدانی؟
عشقت کُنون با دیگری رفته ست او یار دگر دارد؟
.
تا کِی دل ِ من خون شَوی از دوری وُ دَرد ِ فراق ِ او؟
شاید گمان کردی که او از خون ِ دلهایت خبر دارد؟!
.
معشوق اگر بر غصّه ها وُ حال ِ زارَت چَشم بَربسته 
امّا بدان چَشمی از آن بالا به حال ِ تو نظر دارد!
.
ای دل بسوز وُ هم بساز وُ با غم ِ دنیا مُدارا کن
شاید که دنیا هم تو را از درد وُ غمها بَرحَذر دارد!!
.

 

 

جه سخت است من بودن!

مانده ام مُعَلق میان ِ گذشته و آینده
نه گذشته رهایم میکند نه آینده میکشانم
حال هم که حالش را ندارد تکان بخورد
کمی به جلو یا عقب برانم!
.
چه سخت است ساکن ماندن میان ِ رفتن ها و نرفتن ها...
چه سخت است ساکن ماندن میان ِ دیروزها و فرداها...
چه سخت است ساکن ماندن میان ِ ای کاشها و حسرتها و آرزوها...
.
چه سخت معلق ماندن میان ِ گذشته و آینده...
.
چه سخت است من بودن!
.

 

هر بار که تصویر ِ تو را میبینم

 

یاد ِ تو فقط دَهـَد مرا تسکینم
این دست ِ خودم نیست چه کنم؟ من اینم!
.
از سینه دلم روی ِ زمین میریزد
هربار که تصویر ِ تـو را میبینم!
.

 

تازه میفهمم

 

تازه میفهمم که آری.. عاشقَت هستم 
تازه حالا که حضورَت رفته از دستم!
.
باز امشب با خیالَت همنشینم من 
با خیالت مِی نخورده واله وُ مستم!
.
روزگار کز تو جُدایَم کرده باکی نیست
منکه پیمان ِ دلَت را با دلم بستم!
.
گر نبوده عشق ِ تو سهم ِ من از دنیا 
پس چرا من کوزه ی عشق ِ تو بشکستم؟!
.
آنچنان در وَصف ِ عشق ِ تو غزل گفتم
کز حِصار ِ خلوت ِ تنهایی ام رَستـَم!
.
عطر ِ تو اینک درون ِ شعر ِ من جاری ست
آه.. من اکنون به آغوش ِ تو پیوَستَم!
.