با من بگویَد دل : شب ِ ظلمانی ِ عشقم سحر دارد؟
کِی میشود از عشق ِ من این ظلمت ِ شب سایه بَردارد ؟
.
چَشم ِ امید ِ دل هنوزم سوی ِ این عشق است!
امّا چگونه میشود؟ این عشق، امّیدی مگر دارد؟!
.
ای دل تمامَش کن دگر این بیقراری را نمیدانی؟
عشقت کُنون با دیگری رفته ست او یار دگر دارد؟
.
تا کِی دل ِ من خون شَوی از دوری وُ دَرد ِ فراق ِ او؟
شاید گمان کردی که او از خون ِ دلهایت خبر دارد؟!
.
معشوق اگر بر غصّه ها وُ حال ِ زارَت چَشم بَربسته
امّا بدان چَشمی از آن بالا به حال ِ تو نظر دارد!
.
ای دل بسوز وُ هم بساز وُ با غم ِ دنیا مُدارا کن
شاید که دنیا هم تو را از درد وُ غمها بَرحَذر دارد!!
.
