عشق تو

 

عشق ِ تو برای من چه ارزشمند است
با یاد ِ تو تا هست دلم خُرسَند است!
.
غیر از تو کسی درون ِ قلبم ننشست
تا هست دلم، به عشق ِ تو پابند است!
.
هرچند دلم گدای عشق ِ تو شده ست
تا مهر ِ تو در اوست ثروتمند است!
.
گر طالع ِ من پر از غم وُ بدبختی ست
با عشق ِ تو امّا سعادتمند است!
.
از دوری ِ تو اشک ز چشمم جاری ست
با فکر ِ تو در کُنج ِ لبم لبخند است!
.
گر دست ِ فلک از تو جدا کرد مرا
زنجیر ِ دلم با دل ِ تو پیوند است!
.
دوری ِ تو تلخ است برایم ولی
امّید ِ تو شیرین مثال ِ قند است!
.

 

دیگه از عشق نمیخونم!

 

دیگه از عشق نمیخونم.. چون دیگه عشقی نمونده
خیلی وقته که توو سینم روزگار جاشوُ سوزونده!
.
خیلی وقته که غم ِ عشق دیگه روم اثر نداره
دیگه حتّی درد ِ دوری اشکمو درنمیاره!
.
اینروزا دنیا به چشمم یه سرای ِ سوت وُ کوره
عشق وُ عاشقی کدومه؟ زنده موندنم به زوره!
.
مثِ زاغای ِ سیاه ِ باغ ِ خشک ِ روزگارم
پُر شدم از قهر وُ نفرت.. دیگه احساسی ندارم!
.
اون روزایی که وجودم همه عشق بود وُ صداقت
چی شد آخرش نصیبم؟ بجز افسوس وُ نِدامَت!
.
توی ِ دنیایی که جایی واسه خوبیا نداره
من چرا باید بمونم؟ منکه خوبیم بیشماره!
.
من برای دار ِ دنیا مث ِ پیرهن ِ گشادم
لایق ِ داشتن ِ من نیست آخه از سرش زیادم!
.
دنیا کاری کرده با من که نبودش آرزوم شه
واسه من شروع ِ تازست اگه این دنیا تموم شه!
.

 

چشم امید دل

 

با من بگویَد دل : شب ِ ظلمانی ِ عشقم سحر دارد؟
کِی میشود از عشق ِ من این ظلمت ِ شب سایه بَردارد ؟
.
چَشم ِ امید ِ دل هنوزم سوی ِ این عشق است!
امّا چگونه میشود؟ این عشق، امّیدی مگر دارد؟!
.
ای دل تمامَش کن دگر این بیقراری را نمیدانی؟
عشقت کُنون با دیگری رفته ست او یار دگر دارد؟
.
تا کِی دل ِ من خون شَوی از دوری وُ دَرد ِ فراق ِ او؟
شاید گمان کردی که او از خون ِ دلهایت خبر دارد؟!
.
معشوق اگر بر غصّه ها وُ حال ِ زارَت چَشم بَربسته 
امّا بدان چَشمی از آن بالا به حال ِ تو نظر دارد!
.
ای دل بسوز وُ هم بساز وُ با غم ِ دنیا مُدارا کن
شاید که دنیا هم تو را از درد وُ غمها بَرحَذر دارد!!
.