ای مهربان!

 

ای مهرَبان!
.
شاخه گل ِ مهرَبانی ات
در قاب ِ لحظه های دلتنگی ام
هنوز تازه وُ خوش عطر مانده است
.
وَ پروانه ی احساسم
همچنان از شهد ِ این گل میمکد...
.
گل ِ مِهر ِ تو در من هرگز پژمرده نخواهد شد!
.

نمی روید دگر گندم ز گندم

 

در این دوران بَدی پایان ندارد
دلی گر بشکنی تاوان ندارد!
.
دورویی وُ خیانت باب گشته
دگر صِدق وُ وفا خواهان ندارد!
.
هوای ِ عشق ها سَرد است وُ ابری
که ابرَش قطره ای باران ندارد!
.
تمام ِ عشق در حَدّ ِ کلام است
کسی هم بر کلام ایمان ندارد!
.
محبّت گر کـُنی گویند حقیر است
وَ شاید هم سَر وُ سامان ندارد!
.
ولی بی مهر باشی ارجمندی
تنور ِ مهرَبانی نان ندارد!
.
نمی رویَد دگر گندُم ز گندُم
کسی بر این مَثـَل اِذعان ندارد!
.
مُکافات ِ عمل غفلت پذیر است
تقاصی آه ِ مظلومان ندارد!
.

 

رها خواهم شد

 

روزی من از این جسم جُدا خواهم شد 
چون مُرغ ِ سبُکبال رَها خواهم شد…
.
همراه ِ کبوتران ِ پاک با شادی وُ عشق
راهی به عرش ِ کبریا خواهم شد…
.
از بس که در این جهان شقاوت دیدم
آنجا پُر از شور وُ نـَوا خواهم شد…
.
دانـَم که رَوانه میشوم سوی ِ بهشت
من همنفس ِ فرشته ها خواهم شد…
.
آری بهشت.. این فقط حقّ ِ من است
من شامل ِ الطاف ِ خُدا خواهم شد...!
.

 

مناجات

 

خدایا شُکر بر هر چیز دادی
و بازهم شُکر اگر چیزی ندادی!
.
مرا شرمنده کردی زینهمه غم
خدایا بر سرم منـَّت نهادی!
. 
نمیدانم مگر از من چه دیدی
که بر رویم در مِحنـَت گشادی؟!
.
چرا با مردم ِ دنیا موافق
ولی با من همیشه در تضادّی؟!
.
یکی را غرق در عیش وُ سُروری
یکی را مثل ِ من جُز غم ندادی!
. 
خدایا حکمتت را شکر امّا
دگر بر تو ندارم اعتمادی...
.

 

با بال دل شکسته

 

با دَهر اگر شَوی هم آواز خوش است
با غصّه وُ غم گر بزنی ساز خوش است!
.
بُگذار که روح از قفس ِ تن برَهد 
با بال ِ دل ِ شکسته پرواز خوش است!
.