دیگه از عشق نمیخونم!

 

دیگه از عشق نمیخونم.. چون دیگه عشقی نمونده
خیلی وقته که توو سینم روزگار جاشوُ سوزونده!
.
خیلی وقته که غم ِ عشق دیگه روم اثر نداره
دیگه حتّی درد ِ دوری اشکمو درنمیاره!
.
اینروزا دنیا به چشمم یه سرای ِ سوت وُ کوره
عشق وُ عاشقی کدومه؟ زنده موندنم به زوره!
.
مثِ زاغای ِ سیاه ِ باغ ِ خشک ِ روزگارم
پُر شدم از قهر وُ نفرت.. دیگه احساسی ندارم!
.
اون روزایی که وجودم همه عشق بود وُ صداقت
چی شد آخرش نصیبم؟ بجز افسوس وُ نِدامَت!
.
توی ِ دنیایی که جایی واسه خوبیا نداره
من چرا باید بمونم؟ منکه خوبیم بیشماره!
.
من برای دار ِ دنیا مث ِ پیرهن ِ گشادم
لایق ِ داشتن ِ من نیست آخه از سرش زیادم!
.
دنیا کاری کرده با من که نبودش آرزوم شه
واسه من شروع ِ تازست اگه این دنیا تموم شه!
.

 

زیر بار غصه

 

به تنگ آمد دلم از بس دُچار ِ رنج وُ غم شد
صدای هِق هِقم زیر آمد امّا ناله بَم شد!
.
چنان پُر کرد از غم در مِی ام ساقی ِ گردون
شرابم خون ِ دل خوردن شد وُ مَستیم اَلَم شد!
.
ز بَس دنیا همه غمهای دورانش به من داد 
فـُزون شد بَهر ِ مَردُم شادِمانی، غصّه کم شد!
.
تمام ِ عُمر کوشیدم ز من قلبی نرَنجَد
دریغا حاصلم رنج وُ عذاب ِ دَم به دَم شد!
.
به پای دل قدَم بُگذاشتم در وادی ِ عشق
ولی افسوس.. دل با پای نفرت همقـَدَم شد!
.
حساب ِ جمع ِ هر لحظه ز عمرم را شِمُردم
نتیجه : غصّه صدها.. شادِمانی بی رقم شد!
.
کشیدم بار ِ سنگین ِ تحمّل را به دوشم
کمر طاقت نیاورد.. زیر ِ بار ِ غصّه خـَم شد!
.
ز چشمانم فرو آمد سِرشک ِ غصّه هایم
لب ِ خشکیده ام از آب ِ دیده پُر ز نـَم شد...
.

 

دلبستگی عبث

 

چه سخت گذشت بر من این سالها تا که آرام شد دلم
بعد از آن بوسه ی آخر؛ کز عشق ِ تو ناکام شد دلم
.
چه سخت گذشت بعد ِ تو تا من دوباره من شدم
تا آرَمید قلبم از خشم ِ زندگی وُ رام شد دلم
.
بُریدم از تعلّق ِ دل؛ آن اتّصال ِ بیهوده
از آن فریبی که به من دادی وُ من خام شد دلم
.
هرچه داشت این دلبستگی ِ عَبَث به کام ِ تو شد
تو شدی دلپاک وُ بی گناه وُ من بدنام شد دلم
.
چه بی گناه به تبعیدم فرستادی وُ چه بی پناه
به جزیره ی تاریک ِ نفرت اعزام شد دلم
.
به جُرم ِ وفای ِ به عهد محکوم به مرگ شد قلبم  
کاش در ملأ ِ عام بود آن لحظه که اعدام شد دلم...
.