آخر به سرم آمد!

 

از هرچه بَدَم آمد آخر به سَـرَم آمد
هر آنچه نمیخواستم؛ آن دُور وُ بَرَم آمد!
.
آن چیز که در چَشمَم چون خار فـُرو میرفت 
هرجا که نظر کردم پیش ِ نظرم آمد!
.

 

جه سخت است من بودن!

مانده ام مُعَلق میان ِ گذشته و آینده
نه گذشته رهایم میکند نه آینده میکشانم
حال هم که حالش را ندارد تکان بخورد
کمی به جلو یا عقب برانم!
.
چه سخت است ساکن ماندن میان ِ رفتن ها و نرفتن ها...
چه سخت است ساکن ماندن میان ِ دیروزها و فرداها...
چه سخت است ساکن ماندن میان ِ ای کاشها و حسرتها و آرزوها...
.
چه سخت معلق ماندن میان ِ گذشته و آینده...
.
چه سخت است من بودن!
.

 

هر بار که تصویر ِ تو را میبینم

 

یاد ِ تو فقط دَهـَد مرا تسکینم
این دست ِ خودم نیست چه کنم؟ من اینم!
.
از سینه دلم روی ِ زمین میریزد
هربار که تصویر ِ تـو را میبینم!
.

 

تازه میفهمم

 

تازه میفهمم که آری.. عاشقَت هستم 
تازه حالا که حضورَت رفته از دستم!
.
باز امشب با خیالَت همنشینم من 
با خیالت مِی نخورده واله وُ مستم!
.
روزگار کز تو جُدایَم کرده باکی نیست
منکه پیمان ِ دلَت را با دلم بستم!
.
گر نبوده عشق ِ تو سهم ِ من از دنیا 
پس چرا من کوزه ی عشق ِ تو بشکستم؟!
.
آنچنان در وَصف ِ عشق ِ تو غزل گفتم
کز حِصار ِ خلوت ِ تنهایی ام رَستـَم!
.
عطر ِ تو اینک درون ِ شعر ِ من جاری ست
آه.. من اکنون به آغوش ِ تو پیوَستَم!
.

 

شِکوِه

 

بر سر ِ من چه آمده؟ چرا نمانده طاقتم؟!
چرا خیال ِ او ز من برده قرار وُ راحتم؟!
.
کم بوده غم برای من ای روزگار ِ لعنتی؟
عاشقی ام دیگر چه بود؟ کجا بَرم شکایتم؟!
.
اینهمه غم که میخورم کِی خبرش رسَد به او؟!
او که ز من بیخبر است.. پس چه ثمر ریاضتم؟!
.
هرچه که میکشم همه از دل ِ لامروَّت است
میروم هرکجا روَد.. تا چه شود نهایتم!
.
هرشبم از هوای ِ او خواب مرا نمیبرد
او شده قبله گاهم وُ زمزمه ی عبادتم
.
قصّه ی روزگار ِ من قصّه ی رنج وُ حسرت است
چشمه ی اشک شد ز من هرکه شنید حکایتم!
.
صبا بیا شعر ِ مرا ببر بخوان پیش ِ خدا
حاجت ِ من به او بگو تا بکند اجابتم!
.