شب های پر درد

 

ازبس از این زندگی غم دیده ام شاعر شدم
در سُرودنهای ِ احوالم چنین ماهر شدم!
.
هرچه دنیا درد وُ غمها داشت آورد بر سرم
من نِشستم بخت ِ تارم را فقط ناظر شدم!
.
زیر ِ بار ِ اینهمه اندوه عجب پُرطاقتم!
آه مگر ایّوب هستم کاینچنین صابر شدم؟!
.
در طواف ِ کعبه ی رنج وُ عذابم دَم به دَم
من خدایم را در اوج ِ غصّه ها زائِر شدم!
.
خواستم در کوی ِ دلبر تا ابد ساکن شوم
از بد ِ دوران ز آنجا هم فقط عابر شدم...
.
بسکه در دنیا کشیدم زجر ِ بی حدّ وُ حساب
درحریم ِ حق تعالی' طیّب وُ طاهر شدم!
.
یک شب ِ دیگر هم ازشبهای ِ پُر دردم گذشت
بازهم در مَحضر ِ شب گریه ها حاضر شدم...
.

 

دیدار تو

 

دیدار ِ تو انگیزه ی شادی ِ دلم بود
چشمان ِ تو شمع ِ پُرفروغ ِ مَحفلم بود!
.
یک لحظه فقط جهان ِ من بهشت میشد
آن لحظه که قامت ِ خوشـَت مقابلم بود!

.

 

رسیده وقت رفتنم

 

امشب نگام به آسِمون، به ظلمتش خیره شده
دیگه اُمیدی ندارم.. ماهم برام تیره شده!
. 
میخوام سینـَمو بشکافم به حال ِ شب جُنون بدم
آرزوهای ِ مُردَمو به آسِمون نشون بدم!
.
بگم به ماه به آسِمون : شما که شاهد ِ مَنید
روز ِ قیامت ِ خدا فقط بگید.. حرف بزنید!
.
بگید که توو سینه ی من چه آرزوها مُرده بود
بگید جنین ِ بَخت ِ من توو نُطفه جون سِپُرده بود!
.
بگید که سهم ِ من از عشق همیشه بیقراری بود
بگید که چوب ِ بیصداش رو تن ِ من چه کاری بود!
.
دفتر ِ روزگار ِ من هر ورقش سیاهی شد
صفحه به صفحه درد وُ غم.. آخرشم تباهی شد!
.
ای ماه ِ تار.. ای آسِمون؛ من دیگه رازی ندارم
خودم پُر از سیاهیَم.. به شب نیازی ندارم!
.
رسیده وقت ِ رفتنم.. فرصت ِ گریه زاری نیست
برید به اون خدا بگید این رَسم ِ بنده داری نیست!
.

 

کوهنورد

 

کوهنوردی رفت بر بالای ِ کوه
دید از آن بالا همه فـَرّ وُ شـُکوه
.
گفت : ای کوه ِ قوی.. کوه ِ بلند
آمدم بَر تو بگیرم از تو پَند
.
مردمان گویند طاقت میکنی
در بَلاها استقامت میکنی
.
مُحکم وُ مغروری وُ می ایستی
هیچگاه بر قدرتی خـَم نیستی
.
آمدم بر تو ببینم کوه کیست؟
اینهمه قدرت که دارد بَهر ِ چیست؟
.
بر فراز ِ قُلّه ات چون آمدم
از همه اسرار ِ تو آگه شدم
.
من غرورم را کُنون دریافتم
اینک این بالا شهامت یافتم!
.
گوئیا با بیم وُ ترس بیگانه ام
میزند دست ِ خدا برشانه ام!
.
دیگرم کم تاب وُ طاقت نیستم
مثل کوهی استُوار می ایستم!
.
کوهنوردی کوه صِفت هستم کُنون
کز صِفات ِ کوه جویَم رَهنـَمون...
.
 

دلتنگی

 

گاهی دلم هوای ِ یه کسی رو میکنه که دیدنش مَحاله!
دلم میخواد یه لحظه بشه ببینمش که اونم فقط خیاله...
.
یه حسّی از درونم چنگ به دلم میزنه یهو دلم میریزه!
تازه اونوقت میفهمم اونکه دیگه پیشم نیست چقد برام عزیزه!
.
انگار تموم ِ هستی باهم تبانی کردن اونو یادم بیارن!
هرجا نگام میفته از اون جلوی ِ چشمام یه اثری میذارن!
.
یا یکی رو میبینم چهرش.. صداش.. اداهاش.. همه شبیه ِ اونه
یا بوی ِ عطری میاد که بوی ِ اونو میده.. لعنت به این زمونه!
.
چه احساس ِ بدیه قلبم داره میگیره که چاره ای ندارم
به کی بگم غمم رو؟ خدا دلم تنگ شده میخوام بیاد کنارم!
.