بزن مطرب

 

به سَـر امشب هوای ِ یار دارم
هوای ِ لحظه ای دیدار دارم!
 .
هوای ِ گریه دارم.. گریه ی زار
بزن مُطرب بزن آن زخمه بر تار!
.
بزن آهنگ ِ غمگین تا بسوزم
بسوزم با غم ِ این حال وُ روزم...
.
کسی از حال ِ قلبم باخبر نیست
بزن مُطرب که سازِت بی ثمر نیست!
.
سَبُک میشه دلم از سوز ِ این ساز
بزن مُطرب بزن باز وُ بزن باز...
.
بذار بُغض ِ گلوم بشکافه از هم
بذار خالی بشه این سینه از غم...
.
بذار اشک ِ چشام شُرشُر بریزه
طبیبم باش که احساسم مریضه!
.
دلم میخواد برهنه باشم امشب
تنم داغه.. دارم میسوزم از تب!
.
میخوام از مِی بشم بی عقل وُ بی هوش 
بزن مُطرب بزن پیکی تو هم نوش...
.
تو امشب درد ِ من رو چاره سازی
بزن مُطرب چه غوغا مینـَوازی!
.
تو بنـْواز تا منم با تو بخونم
بذار آواز شه شعر ِ جُنونم!
.
بخونم با دلی نالان از عشق 
اَمان وُ وای اَمان از عشق.. از عشق
اَمان وُ وای اَمان از عشق.. از عشق
.

 

من و اندوه و حسرت

 

یکسال ِ دیگر هم گذشت بی او برایم
با غصّه وُ شب گریه های بی صدایم
.
منکه گمان میکردم عشقم جاوِدان است
حالا به زور ِ روزگار از او جُدایَم
.
آنقدر دورم کرد فلک از دیدِگانش
گرمای ِ عشقش هم دگر رفت از هوایم
.
آه ای فلک کم بوده درد وُ غم برایم؟
با درد ِ عشق ِ او چگونه سَر نمایم؟
.
ازبَس به شبها با خیالَش گریه کردم
اشکی نمی آید دگر از چَشم هایم
.
حتّی گلویم هم دگر قدرت ندارد
بفشارد وُ خالی کند این بُغض هایم
.
شبها من وُ اندوه وُ حسرت می نشینیم
با کاغذ وُ شعر وُ قلم کُنج ِ خـَفایم
.
شاید چُنین گردد که روزی او بخواند
حرف ِ دلم را از درون ِ شعرهایم...!
.

 

شب های پر درد

 

ازبس از این زندگی غم دیده ام شاعر شدم
در سُرودنهای ِ احوالم چنین ماهر شدم!
.
هرچه دنیا درد وُ غمها داشت آورد بر سرم
من نِشستم بخت ِ تارم را فقط ناظر شدم!
.
زیر ِ بار ِ اینهمه اندوه عجب پُرطاقتم!
آه مگر ایّوب هستم کاینچنین صابر شدم؟!
.
در طواف ِ کعبه ی رنج وُ عذابم دَم به دَم
من خدایم را در اوج ِ غصّه ها زائِر شدم!
.
خواستم در کوی ِ دلبر تا ابد ساکن شوم
از بد ِ دوران ز آنجا هم فقط عابر شدم...
.
بسکه در دنیا کشیدم زجر ِ بی حدّ وُ حساب
درحریم ِ حق تعالی' طیّب وُ طاهر شدم!
.
یک شب ِ دیگر هم ازشبهای ِ پُر دردم گذشت
بازهم در مَحضر ِ شب گریه ها حاضر شدم...
.