دختر اهواز

 

من دختر ِ اهوازم.. در سینه پُر از رازم
خون در رگ ِ من گرم است.. با عشق هم آوازم...
.
دلداده ی کارونم.. دلبسته ی شبهایَش
از خوبی ِ اقوامَش پیش ِ همه مینازم...
.
در معرفت وُ یاری چون مرغ ِ سبُکبالم
هرکس مَدَدی خواهَد آماده به پروازم...
.
صحرای محبّت را من چشمه ی احساسم
بر ظلمت ِ شبهایَش نورانی ِ مَهنازم...
.
از مَستی وُ شیدایی چون موج ِ خُروشانم
بر هرکه مرا خواهَد جان وُ دل ِ خود بازم...
.
من دختر ِ کارونم.. آن رود ِ رَوان وُ پاک
بر زورق ِ غمهایَت دریاچه ی اعجازم...
.

 

خوزستان مال منه

 

توی ِ یک صُبح ِ قشنگ.. میون ِ اهل ِ جُنوب
با یه استکان ِ چای کنار ِ آتیش وُ چوب
.
نون ِ داغ وُ تازه که بوی ِ زندگی میده
رُطب و خُرماهای ِ تازه از نخل رسیده
.
-سَر ِ سُفره میاریم با یه احساس ِ قشنگ
یجایی زیر ِ همین آسِمونای ِ یرنگ...
.
جایی که مردمونش باصفا وُ خاکیَن
همشون مثل ِ هَـمَن.. آدمای ِ پاکیَن...
.
خوزستان مال ِ منه.. مال ِ تو.. مال ِ همه
سرزمین ِ شادی که توو دلِش پُر از غمه...
.
اینجا انقد خوبه که مردمش دوسِش دارن
واسه آباد کردنش ندیدم کم بذارن!
.
مردمش اهل ِ دلَن.. اهل ِ موسیقی وُ ساز
هم نِی انبون میزنن.. هم دَف وُ تنبک وُ جاز...
.
همه شیک وُ خوش لباس توو دیار ِ خودشون
فرقیَم نمیکنه پیر باشن یا که جوون!
.
خوزستانی عاشقه.. عاشق ِ شادی وُ شور
عاشق ِ ماهی خوری؛ اونم از نوع ِ صُبور!
.
قهوه ی لذیذ وُ تلخ، چای ِ هِل یا دارچینی
لب ِ کارون میبَرَن دور ِ هم شب نشینی...
.
جلوی ِ مهمونشون قلیه ماهی میذارن
هرچی چیز ِ خوب دارن واسه مهمون میارن...
.
آخه خوزستانیا مَردمی مهرَبونن
خوبی توو ذاتشونه.. همیشه خوب میمونن!
.
خاک ِ خوزستان ِ من خاک ِ عاشق پَروَره
هرکی توش پا بذاره دل ِ اونو میبَره!
.
خوزستان مال ِ منه.. مال ِ تو.. مال ِ همه
سرزمین ِ شادی که توو دلش پُر از غمه...
.

 

بنازم من به خوزستان

 

بنازم من به خوزستان.. به اقوام ِ برومَندَش
به ایل ِ بختیاری وُ عربهای هنرمندَش
.
به دزفولی ِ خوش لهجه.. به آبادانی ِ خونگرم
به اهوازی ِ پُرشور وُ نجیب وُ بی همانندش
.
بنازم من به خوزستان.. به فرزندان ِ خرّمشهر
به اهل ِ ایذه اهل ِ شوش.. به ماهشهری ِ دلبَندش
.
تمام ِ اهل ِ خوزستان همه یکدل وَ یکرنگند
همه از خاک ِ ایرانند.. جُدا از هم نخواهندش
.
بنازم من به خوزستان.. به نیزار ِ شِکرخیزش
به نخلستان ِ زیبا وُ به کارون ِ شکوهمندَش
.
خوشا بر حال ِ آنانکه ز نسل ِ پاک ِ کارونند
وَ خوش بر حال ِ آنکس که نمکگیر است وُ پابندَش
.
بنازم من به خوزستان.. به گرمای ِ دل انگیزش
به آفتاب ِ پُر از عشق وُ به شرجی ِ خوشایَندَش
.
دَم ِ فرزند ِ خوزستان چو گرمای ِ هوایَش گرم
همیشه در اَمان باشد.. نگهدارَد خداوندَش...
.