عشق ِ کاغذی

 

یک استکان ِ چای.. یک کاغذ وُ قلم
یک نیمه ی شب وُ یک عشق در دلم!
.
حسّی پُر از هَوَس.. فکری پُر از گناه
شعری که میشود هموَزن ِ اشک وُ آه!
.
با واژه ها قلم همخواب میشود
کاغذ به زیرِشان مِحراب میشود!
.
محصول ِ این وصال شاید غزل شود
امّا نه شاید این شعر مُبتذل شود!
.
دارد چه میکند با واژه ها قلم؟!
گویی تو جای ِ شعر هستی مقابلم!
.
مَرز ِ خیال وُ تو باریک میشود
دارد تنت به من نزدیک میشود!
.
احساس ِ بوسه ها.. آن گرمی ِ نگاه
اینها خیال نیست.. هستی کنارم آه!
.
اوهام ِ بودنت عین ِ حقیقت است
این عشق ِ کاغذی سرشار ِ لذّت است!
.
بر روی ِ کاغذم برگشت استکان
شد چای مثل ِ رود بر شعر ِ من روان...
.

 

هوس یا عشق یا عادت؟

 

هَوَس یا عشق؟ یا عادت؟ کدامَش؟
هرآنچه دوست داری تو بنامَش
.
ولی من گویَمَش رؤیای ِ زیبا
که شیرین است فقط در خواب، کامَش
 .
اگر دیدی کسی گفت عاشقم من
بدان شعر وُ غزل باشد کلامش
.
وگرنه عشق در این عصر وُ دوران
کجا بوده؟ که من گویَم سلامش!
.
هرآنکس که رسانَد بر تو نفعی
تو آنگاه میزنی جامَت به جامَش
.
دگر پس عاشقی معنا ندارد
دُکان و دَکّه بازار است تمامَش
.
سُرودم این غزل آگاه گردی
کُنی تدبیر با خود از پیامش...
.

 

غرق عشق

 

بیقرار است دلم این دل ِ بیتاب چه کنم؟
شده ام عاشق ِ یک دلبر ِ جذّاب چه کنم؟
.
خُفته در بسترم هرشب هوس ِ دیدارش
از خیالش نبرَد چَشم ِ مرا خواب چه کنم؟
.
هرچه کردم رُخش از حافظه ام پاک نشد
نقش ِ ماه است مُصوَّر شده در آب چه کنم؟
.
فکر وُ ذکرم همه با اوست وُ تنم غرق ِ نیاز
بی حیایی شده این دل.. دل ِ ناباب چه کنم؟
.
اینکه برداشته ای سنگ ِ بزرگ است دل ِ من
نیست در بُنیه ی من قدرت ِ پرتاب چه کنم؟
.
ماهی ام من که شده عاشق ِ صیّاد وُ اگر
نتوانم بشـَوَم طُعمه ی قلّاب چه کنم؟
.
ساقی ِ عشق که چنین کُهنه شرابم دادی
گر ننوشم من از این جام ِ می ِ ناب چه کنم؟
.
غرق ِ عشقش شده است قایق ِ چوبین ِ دلم
دلم افتاده در این وَرطه ی گرداب چه کنم؟
.
چه کنم در طلبش؟ از که بخواهم کمکی؟!
چاره ام نیست.. مرا معجزه دریاب.. چه کنم؟
.

 

حس گناه

 

نیمه شب است وُ من هنوز بیدارم 
چقدر امشب هَوَس ِ دوست داشتن دارم!
.
دلم او را چقدر میخواهد 
که سَرَش را به سینه بُگذارم 
وَ بپیچم به دور ِ اندامش وای 
دور شو ای فکر ِ بی حَیاء ز افکارم!
.
من نباید به عشق بیاَندیشم
وَ خودم را چنین بیآازارم
.
منکه هَرشب به یاد ِ آغوشش
زانو به بَغـَل به کـُنج ِ دیوارم
وَ میان ِ خیال ِ دستانش
مَست ِ عشق مینشینم گـُنه کارم!
.
نه نمی خواهم اینچنین باشم
بخدا دیگر از خودم بیزارم!
.
هرچه میکشم از این خرابه دل است
باید این لعنتی را ز سینه بردارم!
.
منکه میدانم آخر از عشق میمیرم
ای خدا هرچه زودتر تمام کن کارم!
.