بهار

 

مُـژده رسَد از آسِمان
از غزل ِ پرندگان
ای به خزان نِشستگان
باز بهار میرسد...

.

میرَوَد اندوه ِ زمان
خنده نِشینـَد به لـَبان
ای ز خوشی گـُسَستگان
باز بهار میرسد...

.

کینه ز دل دِروُ کنید
عشق ز هم گِرُو کنید
مِهر دهید به بستِگان
باز بهار میرسد...

.

با همه پیدا وُ نهان
آمَدِگان وُ رفتگان
با غم ِ درگذشتگان
باز بهار میرسد
باز بهار میرسد...
.