درود...

 

دُرود بر آنکه آرام ِ رَوان است
بر او که بی توقّع مهرَبان است
.
درود بر آنکسی که خاطر ِ ما
درون ِ خاطراتش جاوِدان است
.

 

خاتم ِ عشق

 

نگارین یار ِ من صاحب جمال وُ مَه جَبین است 
چنان شیرین سخن میگوید انگار انگَبین است!
.
رُخش زیبا به زیبایی ِ قرص ِ کامل ِ ماه
صدایش چون نوای ِ ساز ِ شرقی دلنشین است!
.
دو چشمان ِ خمارآلودَش از مِی پُرتوانتر 
نگاه ِ نافذش ویرانگر ِ ایمان وُ دین است!
.
دلی دارد لطیف وُ مهرَبان بهتر ز رویَش
چو زیبارو نباشد هم برایم بهترین است!
.
گر عاشق میشوی یاری بگیر از مهرَبانان 
که یار ِ مهرَبان بر خاتم ِ عشقت نگین است!
.
خوشا بر حال ِ آنکس که چُنین یاری گُزیند 
سَرایَش در جهان همتای فردوس ِ بَرین است!
.
من از این زندِگانی باورم تنها بر این شد 
که عشق زیباترین پیشآمد ِ روی زمین است!
.

 

از عشق...

 

از عشق میسُرایَم.. از حسّ ِ ناب ِ جانم
از رنج ِ دلپذیری کز مهر ِ تو در آنم!
.
یاد ِ تو در وجودم هردَم روان وُ جاری ست
نامَت چو دُرّ وُ گوهر میریزد از زبانم!
.
سرمای ِ روزگارم از تو همیشه گرم است 
رنگ ِ بهار دارد با عشق ِ تو خزانم!
.
خون در درون ِ قلبم میجوشد از تو انگار
عشقت چو آتش ِ داغ میسوزد استخوانم!
.
این عشق در دل ِ من تا هست غم ندارم 
صدساله هم که باشم با عشق ِ تو جَوانم!
.
از عشق ِ توست اگر جان جامانده در وجودم
این جان ِ نیمه جان هم از توست مهرَبانم!
.
من عاشق ِ تو هستم در اوج ِ بی تو بودن
سخت است تاب ِ این عشق.. امّا میتوانم!
.

ای مهربان!

 

ای مهرَبان!
.
شاخه گل ِ مهرَبانی ات
در قاب ِ لحظه های دلتنگی ام
هنوز تازه وُ خوش عطر مانده است
.
وَ پروانه ی احساسم
همچنان از شهد ِ این گل میمکد...
.
گل ِ مِهر ِ تو در من هرگز پژمرده نخواهد شد!
.

هیچکس مثل تو نبود

 

هیچکس مثل ِ تو خوشبو وُ مُعَطـّر چو عطر ِ یاس نبود
مثل ِ تو خوش صورت وُ خوش قامت وُ زیبالباس نبود!
.
هرگز ندیده ام شبیه ِ دو چشمان ِ روشن ِ تو را
یک لحظه نگاه ِ تو با هیچ نگاه، قابل ِ قیاس نبود!
.
هیچکس جذاب وُ خیره کننده وُ آنقدر دلرُبا
مثل ِ رُخَت که میبُرد از سَرم هوش وُ حواس نبود!
.
اخلاق ِ باوقار وُ مهربان ِ تو را هیچکس نداشت
هیچکس مثل ِ تو دلخواه وُ دلنشین وُ باکلاس نبود!
.
بیخود نبود که من عاشق وُ شیدای ِ تو شدم
این عشق شالوده ی نگاه ِ تو بود وُ بی اساس نبود!
.