عشق ِ کاغذی

 

یک استکان ِ چای.. یک کاغذ وُ قلم
یک نیمه ی شب وُ یک عشق در دلم!
.
حسّی پُر از هَوَس.. فکری پُر از گناه
شعری که میشود هموَزن ِ اشک وُ آه!
.
با واژه ها قلم همخواب میشود
کاغذ به زیرِشان مِحراب میشود!
.
محصول ِ این وصال شاید غزل شود
امّا نه شاید این شعر مُبتذل شود!
.
دارد چه میکند با واژه ها قلم؟!
گویی تو جای ِ شعر هستی مقابلم!
.
مَرز ِ خیال وُ تو باریک میشود
دارد تنت به من نزدیک میشود!
.
احساس ِ بوسه ها.. آن گرمی ِ نگاه
اینها خیال نیست.. هستی کنارم آه!
.
اوهام ِ بودنت عین ِ حقیقت است
این عشق ِ کاغذی سرشار ِ لذّت است!
.
بر روی ِ کاغذم برگشت استکان
شد چای مثل ِ رود بر شعر ِ من روان...
.

 

گاه.. تو...

 

گاه تو انگیزه ی آرامش وُ ذوق ِ عملم میشوی
گاه دلیل ِ عصَبانیت وُ خشم وُ جَدَلم میشوی!
.
گاه گریزان شـَوَم از یاد ِ تو وُ نام ِ تو 
گاه چنان ورد ِ زبانی که ضرب المثلم میشوی!
.
گاه چه دوری ز خیال ِ من وُ رؤیای ِ من
گاه چه نزدیک، که انگار بغلم میشوی!
.
گاه خیالت ببرد روح ِ مرا تا خدا
گاه تو اغواگر ِ افکار ِ خوش ِ مُبتذلم میشوی!
.
گاه شـَوَد سمت ِ نگاهت متوجّه به من
گاه که اصلاً نمیبینی ام وُ بی مَحَلم میشوی!
.
گاه شـَوی تلخ بکامَم چو بَد میشوی
گاه که خوبی تو عشقم عسلم میشوی!
.
گاه به وَجد آیَم وُ از شوق ِ تو شاعر شوَم
گاه که نه دائم تو جان ِ غزلم میشوی!
.
گاه وُ بیگاه ندارد همه ی من تویی
زندگی ام هستی وُ حتّی اَجَلم میشوی!
.