خوزستان مال منه

 

توی ِ یک صُبح ِ قشنگ.. میون ِ اهل ِ جُنوب
با یه استکان ِ چای کنار ِ آتیش وُ چوب
.
نون ِ داغ وُ تازه که بوی ِ زندگی میده
رُطب و خُرماهای ِ تازه از نخل رسیده
.
-سَر ِ سُفره میاریم با یه احساس ِ قشنگ
یجایی زیر ِ همین آسِمونای ِ یرنگ...
.
جایی که مردمونش باصفا وُ خاکیَن
همشون مثل ِ هَـمَن.. آدمای ِ پاکیَن...
.
خوزستان مال ِ منه.. مال ِ تو.. مال ِ همه
سرزمین ِ شادی که توو دلِش پُر از غمه...
.
اینجا انقد خوبه که مردمش دوسِش دارن
واسه آباد کردنش ندیدم کم بذارن!
.
مردمش اهل ِ دلَن.. اهل ِ موسیقی وُ ساز
هم نِی انبون میزنن.. هم دَف وُ تنبک وُ جاز...
.
همه شیک وُ خوش لباس توو دیار ِ خودشون
فرقیَم نمیکنه پیر باشن یا که جوون!
.
خوزستانی عاشقه.. عاشق ِ شادی وُ شور
عاشق ِ ماهی خوری؛ اونم از نوع ِ صُبور!
.
قهوه ی لذیذ وُ تلخ، چای ِ هِل یا دارچینی
لب ِ کارون میبَرَن دور ِ هم شب نشینی...
.
جلوی ِ مهمونشون قلیه ماهی میذارن
هرچی چیز ِ خوب دارن واسه مهمون میارن...
.
آخه خوزستانیا مَردمی مهرَبونن
خوبی توو ذاتشونه.. همیشه خوب میمونن!
.
خاک ِ خوزستان ِ من خاک ِ عاشق پَروَره
هرکی توش پا بذاره دل ِ اونو میبَره!
.
خوزستان مال ِ منه.. مال ِ تو.. مال ِ همه
سرزمین ِ شادی که توو دلش پُر از غمه...
.

 

غرق عشق

 

بیقرار است دلم این دل ِ بیتاب چه کنم؟
شده ام عاشق ِ یک دلبر ِ جذّاب چه کنم؟
.
خُفته در بسترم هرشب هوس ِ دیدارش
از خیالش نبرَد چَشم ِ مرا خواب چه کنم؟
.
هرچه کردم رُخش از حافظه ام پاک نشد
نقش ِ ماه است مُصوَّر شده در آب چه کنم؟
.
فکر وُ ذکرم همه با اوست وُ تنم غرق ِ نیاز
بی حیایی شده این دل.. دل ِ ناباب چه کنم؟
.
اینکه برداشته ای سنگ ِ بزرگ است دل ِ من
نیست در بُنیه ی من قدرت ِ پرتاب چه کنم؟
.
ماهی ام من که شده عاشق ِ صیّاد وُ اگر
نتوانم بشـَوَم طُعمه ی قلّاب چه کنم؟
.
ساقی ِ عشق که چنین کُهنه شرابم دادی
گر ننوشم من از این جام ِ می ِ ناب چه کنم؟
.
غرق ِ عشقش شده است قایق ِ چوبین ِ دلم
دلم افتاده در این وَرطه ی گرداب چه کنم؟
.
چه کنم در طلبش؟ از که بخواهم کمکی؟!
چاره ام نیست.. مرا معجزه دریاب.. چه کنم؟
.