ز تمنایت

 

امشب ز تمنّایَت میسوزم وُ تب دارم
هذیان به زبان گویان نام ِ تو به لب دارم!
.
در بستر ِ رؤیایَم مَستانه غزلخوانم
گویی که تو را تنها در خلوت ِ شب دارم!
.

 

پرتو ِ عشق

 

تو چه کردی که دل را به تنـَم لرزاندی؟!
یک شـَبه آمدی وُ در دلم عُمری ماندی!
.
در نگاهت چه فروغی نهان بود که از پرتو ِ آن
عشق بر دَخمه ی تاریک ِ دلم افشاندی؟!
.
نه تو آن سان بَر ِ من بودی وُ نه من بَر ِ تو
که بدین سان تو مرا والِه ِ خود گرداندی!
.
این چه حسّی ست که من بَهر ِ تو در دِل دارم؟!
آن چه احساس ِ خوشی بود که سویَم راندی؟!
.
تو چه کردی که با جُرعه ای از جام ِ لبت
چشمه ی مِهر به صحرای ِ دلم جوشاندی؟!
.
تو نبودی من از عشق چه میدانستم!
تو چه خوب آمدی وُ خوب به من فهماندی!
.

 

غزلی طعم لب تو

 

سرگشته از آن نوش ِ لب ِ لعل ِ تو هستم
وَز بوسه ی عشق ِ تو چو میخواره ی مستم!
.
آندم که خدا وَحی ز عشق ِ تو به من داد
از هرچه کز این عشق سَوا بود گـُسَستم!
.
نه پیرو ِ دینم وَ نه فرمانبر ِ ایمان 
من بنده ی عشق ِ توام وُ بوسه پرستم!
.
بیرون نشود روح ِ من از باغ ِ خیالـَت
تا در طلب ِ بوسه ی عشق ِ تو نشستم!
.
امشب که در آغوش ِ خیال ِ تو شـَوَم باز
آنقدر ببوسم که بنالی تو ز دستم!
.
از بوسه سرودم غزلی طعم ِ لب ِ تو
این قافیه ها را ز تمَنـّای ِ تو بستم...
.