وصیت (وقت تشییع)

 

روز ِ مرگم سر ِ قبرم دوستان تاج ِ گلایول نبَرید
نرگس وُ مریم وُ مینا وُ اقاقی گُل ِ سُنبل نبرید
.
من فقط عاشق ِ رُز بودم وُ آنهم رز ِ قرمز رز ِ سُرخ
شاخه ای ساده کفایت کُنَدَم.. پس به تجمّل نبرید
.
وقت ِ تشییع همگی از زن وُ از مَرد خودآرا باشید
نشوَد مجلس ِ من بی بَر وُ رو؟! آدم ِ اُمُّل نبرید
.
دوست دارم غزل وُ مثنوی وُ قطعه بخوانید آنگاه
ببَرید دفتری از شعر فقط!.. سوره وُ شش قُل نبرید
.
روحم از شیوَن وُ زاری ِ عزیزان بخدا میرنجد
هرکه را نیست غم ِ هجرت من تاب وُ تحمّل نبرید
.
راستی بَعد ِ چهِل سنگ ِ مرا آبی ِ نیلی بزنید
وَ پَس از آن سر ِ قبرم گر که رفتید دگر گل نبرید
.