به خوابم دیدم او را...

 

به خوابم دیدم او را عاشقانه
که با اسب ِ سفید آمد شبانه!
.
نِشاندَم روی اسب ِ بادپایَش
مرا بُرد با خودش تا بیکرانه...!
.
کنارش تا سحر آواز خواندم
وَ سَر دادم برایش این ترانه :
.
- بیا باهم بمانیم چون پرستو
کنار ِ هم بسازیم آشیانه
.
بیا پَر وا کنیم در آسِمانها
جُدا از درد وُ غمهای ِ زمانه
.
بگیر امروز قلبم را که فردا 
نریزم اشک ِ حسرت دانه دانه...
.
به ناگه خواب از چَشمم جُدا شد
وَ دیدم باز خود را کـُنج ِ خانه!
.
ولی این خواب ِ زیبا مُژده ای داشت
برایَم داشت از عشقم نشانه!
.
که روزی باز می آید سُراغم
گل ِ عشق میزند در من جوانه!
.
خدا را تو چه دیدی؟ آه شاید
بمانـَد عشق ِ من هم جاودانه!
.

 

خیال وسوسه انگیز

           

          امّید ِ مَحالم.. عشق ِ دل انگیزم           
جز یاد ِ تو در خاطرم نیآمیزم...
.
عطر ِ نفسَت در مشام ِ من جاری ست
گرمای تنت را هنوز لبریزم…
.
تقدیر اگر از دیده ات مرا رانده
من مِهر ِ دلت را به قلبم آویزم...
.
در آتش ِ عشقـَت چنان فرو رفتم
کز هرچه ندارد تب ِ تو بُگریزم...
.
شبها به خیال ِ تو میرَوَم در خواب
تا صبح به هوای ِ عشق ِ تو برخیزم...
.
امشب که بیایی دوباره در خوابم
در جام ِ نگاهَت شراره میریزم...
.
این شعر ِ من اکنون از تو چه سوزان است!
این شعر ِ خیال ِ وسوسه انگیزم...
.

 

 

هیچکس مثل تو نبود

 

هیچکس مثل ِ تو خوشبو وُ مُعَطـّر چو عطر ِ یاس نبود
مثل ِ تو خوش صورت وُ خوش قامت وُ زیبالباس نبود!
.
هرگز ندیده ام شبیه ِ دو چشمان ِ روشن ِ تو را
یک لحظه نگاه ِ تو با هیچ نگاه، قابل ِ قیاس نبود!
.
هیچکس جذاب وُ خیره کننده وُ آنقدر دلرُبا
مثل ِ رُخَت که میبُرد از سَرم هوش وُ حواس نبود!
.
اخلاق ِ باوقار وُ مهربان ِ تو را هیچکس نداشت
هیچکس مثل ِ تو دلخواه وُ دلنشین وُ باکلاس نبود!
.
بیخود نبود که من عاشق وُ شیدای ِ تو شدم
این عشق شالوده ی نگاه ِ تو بود وُ بی اساس نبود!
.

 

حس گناه

 

نیمه شب است وُ من هنوز بیدارم 
چقدر امشب هَوَس ِ دوست داشتن دارم!
.
دلم او را چقدر میخواهد 
که سَرَش را به سینه بُگذارم 
وَ بپیچم به دور ِ اندامش وای 
دور شو ای فکر ِ بی حَیاء ز افکارم!
.
من نباید به عشق بیاَندیشم
وَ خودم را چنین بیآازارم
.
منکه هَرشب به یاد ِ آغوشش
زانو به بَغـَل به کـُنج ِ دیوارم
وَ میان ِ خیال ِ دستانش
مَست ِ عشق مینشینم گـُنه کارم!
.
نه نمی خواهم اینچنین باشم
بخدا دیگر از خودم بیزارم!
.
هرچه میکشم از این خرابه دل است
باید این لعنتی را ز سینه بردارم!
.
منکه میدانم آخر از عشق میمیرم
ای خدا هرچه زودتر تمام کن کارم!
.

 

رؤیای شیرین

 

مرا دیری ست رؤیایَت شده آرامش ِ جانم 
چه تسکین میدهد یادَت به این حال ِ پریشانم!
.
تو امشب باز اینجایی.. درون ِ باغ ِ رؤیایَم
وَ من چون بُلبُلی عاشق برای تو غزلخوانم!
.
چنان عشقت فرو رفته میان ِ تار وُ پودم که
دگر بی یاد ِ تو حتّی دَمی بودن نتـْوانم!
.
بمیرم من اگر روزی که از درد ِ غم ِ هجرت 
زبان بُگشایم وُ گویم که از عشقت پشیمانم!
.
اگر درد ِ همه عالم فرو ریزد به جان ِ من
فقط عشق ِ تو میخواهم که هم درد است وُ درمانم!
.
به رُسوایی اگر باشد کسی مجنون ِ راه ِ عشق 
قسم بر خالق ِ این عشق.. به وَللّه ِ که من آنـَم!
.
کُنون در مذهب ِ عشقم به آئین ِ تو دل بستم 
چه آئینی ز تو بهتر قـَوی میسازد ایمانم؟!
.
وَ ای رؤیای شیرینم.. به زیبایی ِ عشق سوگند
که از یادت تا هستم دَمی غافل نمی مانم!
.