دیگه از عشق نمیخونم!

 

دیگه از عشق نمیخونم.. چون دیگه عشقی نمونده
خیلی وقته که توو سینم روزگار جاشوُ سوزونده!
.
خیلی وقته که غم ِ عشق دیگه روم اثر نداره
دیگه حتّی درد ِ دوری اشکمو درنمیاره!
.
اینروزا دنیا به چشمم یه سرای ِ سوت وُ کوره
عشق وُ عاشقی کدومه؟ زنده موندنم به زوره!
.
مثِ زاغای ِ سیاه ِ باغ ِ خشک ِ روزگارم
پُر شدم از قهر وُ نفرت.. دیگه احساسی ندارم!
.
اون روزایی که وجودم همه عشق بود وُ صداقت
چی شد آخرش نصیبم؟ بجز افسوس وُ نِدامَت!
.
توی ِ دنیایی که جایی واسه خوبیا نداره
من چرا باید بمونم؟ منکه خوبیم بیشماره!
.
من برای دار ِ دنیا مث ِ پیرهن ِ گشادم
لایق ِ داشتن ِ من نیست آخه از سرش زیادم!
.
دنیا کاری کرده با من که نبودش آرزوم شه
واسه من شروع ِ تازست اگه این دنیا تموم شه!
.

 

شِکوِه

 

بر سر ِ من چه آمده؟ چرا نمانده طاقتم؟!
چرا خیال ِ او ز من برده قرار وُ راحتم؟!
.
کم بوده غم برای من ای روزگار ِ لعنتی؟
عاشقی ام دیگر چه بود؟ کجا بَرم شکایتم؟!
.
اینهمه غم که میخورم کِی خبرش رسَد به او؟!
او که ز من بیخبر است.. پس چه ثمر ریاضتم؟!
.
هرچه که میکشم همه از دل ِ لامروَّت است
میروم هرکجا روَد.. تا چه شود نهایتم!
.
هرشبم از هوای ِ او خواب مرا نمیبرد
او شده قبله گاهم وُ زمزمه ی عبادتم
.
قصّه ی روزگار ِ من قصّه ی رنج وُ حسرت است
چشمه ی اشک شد ز من هرکه شنید حکایتم!
.
صبا بیا شعر ِ مرا ببر بخوان پیش ِ خدا
حاجت ِ من به او بگو تا بکند اجابتم!
.

 

شور ِ شب ِ مستی

 

ای غم ِ تو شور ِ شب ِ مستی ام
خوب به زنجیر ِ دلـَت بستی ام!
.
با دلم از عشق چنان دَم زدی  
تا که مرا از خود ِ من رَستی ام!
.
رسم وُ ره ِ عاشقی ام دادی وُ
با غم ِ دلدادگی پیوستی ام!
.
رفته ای امّا هنوزم تویی
بود وُ نبودم همه ی هستی ام!
.
من ز غم ِ عشق ِ تو شاعر شدم  
از غم ِ آن عشق که بُگسَستی ام!
.
فوت وُ فـَن ِ عاشقی ام را ببین 
خوب نگاه کن تو زبَردستی ام!
.