یلدا

 

یلدا که شد
هندوانه ی سرخ وُ انار باید باشد

.

شب، دور ِ همی
تا به سپیده انتظار باید باشد

.

زیبایی ِ یلدا همینهاست
مگر جز این است؟

.

زشتیش دل ِ من
دل ِ تنهاست که بی یار باید باشد

.

 

در طلب ِ تو

 

در ظلمت ِ شب ماه ِ منی.. قَمَر نخواهم
پایان ِ شبانگاه ِ منی.. سَحَر نخواهم!
.
آتش شده از عشق ِ تو گرمای ِ وجودم
تو شراره ی جان ِ منی.. شَرَر نخواهم!
.
بیرون نرَوَد هوایَت از سَرَم که یکدم 
بی هوای ِ تو سَر به تنم دگر نخواهم!
.
پَر میکشم از تو سوی ِ بیکرانه ی عشق 
تو خود پَر ِ پروازی وُ بال وُ پَر نخواهم!
.
می آیَم وُ می آیَم وُ از گُذرگه ِ دل 
راهی ِ رَه ِ تو میشوَم.. گُذر نخواهم!
.
جنگی ست میان ِ من وُ دل در طلب ِ تو
پیروزی ِ دل باید وُ من ظَفَر نخواهم!
.
آن تیر ِ نگاهی که زدی به سمت ِ قلبم
خود محافظ ِ جان ِ من است سِپَر نخواهم!
.
از عشق ِ تو با نابَلَدی غزل نوشتم
اوج ِ هُنر اینجاست وُ بَس! هُنر نخواهم!
.
مهمان شدم از سوی ِ خودم به قهوه ای تلخ 
با یاد ِ تو مینوشمش وُ شِکَر نخواهم!
.

 

ز تمنایت

 

امشب ز تمنّایَت میسوزم وُ تب دارم
هذیان به زبان گویان نام ِ تو به لب دارم!
.
در بستر ِ رؤیایَم مَستانه غزلخوانم
گویی که تو را تنها در خلوت ِ شب دارم!
.

 

رسیده وقت رفتنم

 

امشب نگام به آسِمون، به ظلمتش خیره شده
دیگه اُمیدی ندارم.. ماهم برام تیره شده!
. 
میخوام سینـَمو بشکافم به حال ِ شب جُنون بدم
آرزوهای ِ مُردَمو به آسِمون نشون بدم!
.
بگم به ماه به آسِمون : شما که شاهد ِ مَنید
روز ِ قیامت ِ خدا فقط بگید.. حرف بزنید!
.
بگید که توو سینه ی من چه آرزوها مُرده بود
بگید جنین ِ بَخت ِ من توو نُطفه جون سِپُرده بود!
.
بگید که سهم ِ من از عشق همیشه بیقراری بود
بگید که چوب ِ بیصداش رو تن ِ من چه کاری بود!
.
دفتر ِ روزگار ِ من هر ورقش سیاهی شد
صفحه به صفحه درد وُ غم.. آخرشم تباهی شد!
.
ای ماه ِ تار.. ای آسِمون؛ من دیگه رازی ندارم
خودم پُر از سیاهیَم.. به شب نیازی ندارم!
.
رسیده وقت ِ رفتنم.. فرصت ِ گریه زاری نیست
برید به اون خدا بگید این رَسم ِ بنده داری نیست!
.

 

حس گناه

 

نیمه شب است وُ من هنوز بیدارم 
چقدر امشب هَوَس ِ دوست داشتن دارم!
.
دلم او را چقدر میخواهد 
که سَرَش را به سینه بُگذارم 
وَ بپیچم به دور ِ اندامش وای 
دور شو ای فکر ِ بی حَیاء ز افکارم!
.
من نباید به عشق بیاَندیشم
وَ خودم را چنین بیآازارم
.
منکه هَرشب به یاد ِ آغوشش
زانو به بَغـَل به کـُنج ِ دیوارم
وَ میان ِ خیال ِ دستانش
مَست ِ عشق مینشینم گـُنه کارم!
.
نه نمی خواهم اینچنین باشم
بخدا دیگر از خودم بیزارم!
.
هرچه میکشم از این خرابه دل است
باید این لعنتی را ز سینه بردارم!
.
منکه میدانم آخر از عشق میمیرم
ای خدا هرچه زودتر تمام کن کارم!
.