شب های پر درد

 

ازبس از این زندگی غم دیده ام شاعر شدم
در سُرودنهای ِ احوالم چنین ماهر شدم!
.
هرچه دنیا درد وُ غمها داشت آورد بر سرم
من نِشستم بخت ِ تارم را فقط ناظر شدم!
.
زیر ِ بار ِ اینهمه اندوه عجب پُرطاقتم!
آه مگر ایّوب هستم کاینچنین صابر شدم؟!
.
در طواف ِ کعبه ی رنج وُ عذابم دَم به دَم
من خدایم را در اوج ِ غصّه ها زائِر شدم!
.
خواستم در کوی ِ دلبر تا ابد ساکن شوم
از بد ِ دوران ز آنجا هم فقط عابر شدم...
.
بسکه در دنیا کشیدم زجر ِ بی حدّ وُ حساب
درحریم ِ حق تعالی' طیّب وُ طاهر شدم!
.
یک شب ِ دیگر هم ازشبهای ِ پُر دردم گذشت
بازهم در مَحضر ِ شب گریه ها حاضر شدم...
.

 

شور ِ شب ِ مستی

 

ای غم ِ تو شور ِ شب ِ مستی ام
خوب به زنجیر ِ دلـَت بستی ام!
.
با دلم از عشق چنان دَم زدی  
تا که مرا از خود ِ من رَستی ام!
.
رسم وُ ره ِ عاشقی ام دادی وُ
با غم ِ دلدادگی پیوستی ام!
.
رفته ای امّا هنوزم تویی
بود وُ نبودم همه ی هستی ام!
.
من ز غم ِ عشق ِ تو شاعر شدم  
از غم ِ آن عشق که بُگسَستی ام!
.
فوت وُ فـَن ِ عاشقی ام را ببین 
خوب نگاه کن تو زبَردستی ام!
.