با نگاهِت سنیمو پُر ِ سوز ِ آه نکن
رحم کن به قلب ِ من.. دلو زابراه نکن!
.
بفدای ِ اون چشات دیگه طاقت ندارم
تو رو به خدا قسم اینطوری نگاه نکن!
.
با نگاهِت سنیمو پُر ِ سوز ِ آه نکن
رحم کن به قلب ِ من.. دلو زابراه نکن!
.
بفدای ِ اون چشات دیگه طاقت ندارم
تو رو به خدا قسم اینطوری نگاه نکن!
.
امشب نگام به آسِمون، به ظلمتش خیره شده
دیگه اُمیدی ندارم.. ماهم برام تیره شده!
.
میخوام سینـَمو بشکافم به حال ِ شب جُنون بدم
آرزوهای ِ مُردَمو به آسِمون نشون بدم!
.
بگم به ماه به آسِمون : شما که شاهد ِ مَنید
روز ِ قیامت ِ خدا فقط بگید.. حرف بزنید!
.
بگید که توو سینه ی من چه آرزوها مُرده بود
بگید جنین ِ بَخت ِ من توو نُطفه جون سِپُرده بود!
.
بگید که سهم ِ من از عشق همیشه بیقراری بود
بگید که چوب ِ بیصداش رو تن ِ من چه کاری بود!
.
دفتر ِ روزگار ِ من هر ورقش سیاهی شد
صفحه به صفحه درد وُ غم.. آخرشم تباهی شد!
.
ای ماه ِ تار.. ای آسِمون؛ من دیگه رازی ندارم
خودم پُر از سیاهیَم.. به شب نیازی ندارم!
.
رسیده وقت ِ رفتنم.. فرصت ِ گریه زاری نیست
برید به اون خدا بگید این رَسم ِ بنده داری نیست!
.
غمی با وُسعت ِ دریا درون ِ سینه ام دارم
درون ِ سینه ی پُرخون ولی بی کینه ام دارم...
.
کنار ِ ساحل ِ جانم تماشا میکنم غم را
چه دریای ِ سیاهی از غم ِ دیرینه ام دارم...!
.
نیمه شب است وُ من هنوز بیدارم
چقدر امشب هَوَس ِ دوست داشتن دارم!
.
دلم او را چقدر میخواهد
که سَرَش را به سینه بُگذارم
وَ بپیچم به دور ِ اندامش وای
دور شو ای فکر ِ بی حَیاء ز افکارم!
.
من نباید به عشق بیاَندیشم
وَ خودم را چنین بیآازارم
.
منکه هَرشب به یاد ِ آغوشش
زانو به بَغـَل به کـُنج ِ دیوارم
وَ میان ِ خیال ِ دستانش
مَست ِ عشق مینشینم گـُنه کارم!
.
نه نمی خواهم اینچنین باشم
بخدا دیگر از خودم بیزارم!
.
هرچه میکشم از این خرابه دل است
باید این لعنتی را ز سینه بردارم!
.
منکه میدانم آخر از عشق میمیرم
ای خدا هرچه زودتر تمام کن کارم!
.
یاد ِ تو فقط دَهـَد مرا تسکینم
این دست ِ خودم نیست چه کنم؟ من اینم!
.
از سینه دلم روی ِ زمین میریزد
هربار که تصویر ِ تـو را میبینم!
.