دلبستگی عبث

 

چه سخت گذشت بر من این سالها تا که آرام شد دلم
بعد از آن بوسه ی آخر؛ کز عشق ِ تو ناکام شد دلم
.
چه سخت گذشت بعد ِ تو تا من دوباره من شدم
تا آرَمید قلبم از خشم ِ زندگی وُ رام شد دلم
.
بُریدم از تعلّق ِ دل؛ آن اتّصال ِ بیهوده
از آن فریبی که به من دادی وُ من خام شد دلم
.
هرچه داشت این دلبستگی ِ عَبَث به کام ِ تو شد
تو شدی دلپاک وُ بی گناه وُ من بدنام شد دلم
.
چه بی گناه به تبعیدم فرستادی وُ چه بی پناه
به جزیره ی تاریک ِ نفرت اعزام شد دلم
.
به جُرم ِ وفای ِ به عهد محکوم به مرگ شد قلبم  
کاش در ملأ ِ عام بود آن لحظه که اعدام شد دلم...
.