نوای عشق

 

دلَت دریای ِ لطف وُ مهرَبانی ست
سِرشتت پاک.. ذاتت آسِمانی ست!
.
نگاهَت رهبر ِ اُرکِستر ِ عشق است
همان عشقی که در دل جاودانی ست!
.
دلم پُر میشود از عشق وُ احساس
از آهنگ ِ نگاهت کآن چنانی ست!
.
چه زیبا ساز ِ دل را مینـَوازی  
چو انگشتان ِ زیبای پیانیست!
.
نوایی خوشتر از عشقـَت ندیدم 
کزآن مرغ ِ دلم در نغمه خوانی ست!
.
نمیدانم چه کردی با دل ِ من 
که این عشق از دلم یکدَم جُدا نیست!
.
دلم میخواهد از عشقـَت بمیرم 
که از عشق ِ تو مُردن زندِگانی ست!
.

 

کنار ساحل جانم

 

غمی با وُسعت ِ دریا درون ِ سینه ام دارم
درون ِ سینه ی پُرخون ولی بی کینه ام دارم...
.
کنار ِ ساحل ِ جانم تماشا میکنم غم را
چه دریای ِ سیاهی از غم ِ دیرینه ام دارم...!
.

 

کاش...

 

کاش رؤیاهایَم به واقعیت می پیوست!
.
کاش دریای ِ خیالم در کویر ِ زندگی ام جاری میشد...!
.
کاش مرغان ِ مهاجر آرزوهایم را به آنسوی ِ ابرها میبردند 
تا ابرها باران ِ آرزوهایم را بر سرم ببارانند...!
.
کاش سقف وُ دیوارهای اتاقم از جنس ِ آسمان ِ شب میشد؛
شب ِ مهتابی.. شب ِ پرستاره.. تا من هم چون ستاره ای میدرخشیدم!
.
کاش روزگارم به زیبایی رؤیاهایم میشد!
.
کاش...
.
کاش کاش را میکاشتم وُ سبز میشد!
.