سیزده بدر

 

همه میرَوَند به باغ سیزده به دَر کنند
از بَد وُ آفـَت وُ شـَر به صِحَت گــُذر کنند!
.
چونکه از نگاهشان نـَحس وُ نامبارک است
"سـیزده" وَ باید از این عدد حَذر کنند!
.
سیزده مثل ِ من است بَدشـُگون وُ بَدبیار
بیگناه به چَشم ِ بَد سوی ِ او نظر کنند!
.
من وُ این عدد فقط جُرممان بَخت ِ بَد است
تا که میرسند به ما فکر ِ بَد به سر کنند!
.
وای از این خیال ِ بَد که به نارَوا بَرَند
هرکه وُ هرچه بُوَد ریشه اش تبر کنند!
.

 

رؤیای شیرین

 

مرا دیری ست رؤیایَت شده آرامش ِ جانم 
چه تسکین میدهد یادَت به این حال ِ پریشانم!
.
تو امشب باز اینجایی.. درون ِ باغ ِ رؤیایَم
وَ من چون بُلبُلی عاشق برای تو غزلخوانم!
.
چنان عشقت فرو رفته میان ِ تار وُ پودم که
دگر بی یاد ِ تو حتّی دَمی بودن نتـْوانم!
.
بمیرم من اگر روزی که از درد ِ غم ِ هجرت 
زبان بُگشایم وُ گویم که از عشقت پشیمانم!
.
اگر درد ِ همه عالم فرو ریزد به جان ِ من
فقط عشق ِ تو میخواهم که هم درد است وُ درمانم!
.
به رُسوایی اگر باشد کسی مجنون ِ راه ِ عشق 
قسم بر خالق ِ این عشق.. به وَللّه ِ که من آنـَم!
.
کُنون در مذهب ِ عشقم به آئین ِ تو دل بستم 
چه آئینی ز تو بهتر قـَوی میسازد ایمانم؟!
.
وَ ای رؤیای شیرینم.. به زیبایی ِ عشق سوگند
که از یادت تا هستم دَمی غافل نمی مانم!
.