صدای عشق

 

صدایَش را شنیدم جان گرفتم
ز کُفر افتادم وُ ایمان گرفتم!
.
چنان عطر ِ کلامَش تازه ام کرد
که گویی غُسل در باران گرفتم!
.
غمین وُ خسته وُ سرگشته بودم
ولی با صُحبتش سامان گرفتم!
.
کلام ِ دلنشینـَش شعر ِ نـَغزی ست
که از آن مَطلَع ِ تابان گرفتم!
.
ز نـَجوایَش درونم زیر وُ رو شد
هرآنچه خواست قلبم آن گرفتم!
.
مرا حاجت از این خوشتر نباشد
که در اوج ِ غم از یَزدان گرفتم!
.
عجب حال ِ خوشی دارم من امشب 
که جان ِ تازه از جانان گرفتم!
.

 

غزلی طعم لب تو

 

سرگشته از آن نوش ِ لب ِ لعل ِ تو هستم
وَز بوسه ی عشق ِ تو چو میخواره ی مستم!
.
آندم که خدا وَحی ز عشق ِ تو به من داد
از هرچه کز این عشق سَوا بود گـُسَستم!
.
نه پیرو ِ دینم وَ نه فرمانبر ِ ایمان 
من بنده ی عشق ِ توام وُ بوسه پرستم!
.
بیرون نشود روح ِ من از باغ ِ خیالـَت
تا در طلب ِ بوسه ی عشق ِ تو نشستم!
.
امشب که در آغوش ِ خیال ِ تو شـَوَم باز
آنقدر ببوسم که بنالی تو ز دستم!
.
از بوسه سرودم غزلی طعم ِ لب ِ تو
این قافیه ها را ز تمَنـّای ِ تو بستم...
.