از شوق سایه (هوشنگ ابتهاج)

 

شِعرَت مُنوَّر است.. تابنده چون سِراج 
نور ِ هدایتی "هوشنگ ِ ابتهاج"
.
اشعار ِ ناب ِ تو اعجاز ِ واژه هاست
زین قدرت ِ قلم میمانم هاج وُ واج!
.
شاه ِ غزل تویی.. چون تو ندیده ام  
این سَبک را چه خوب جان دادی وُ رَواج
.
مُلک ِ قلم شدی از جانب ِ خـُدای 
این مُلک ثروتی ست بهتر ز تخت وُ تاج!
.
تا از شراب ِ شعر مَخمور ِ "سایه" ام
دیگر به باده وُ مِی پس چه احتیاج؟!
.
این شعر ِ ناتوان از شوق ِ "سایه" است
در راه ِ عشق او جان وُ دلم حراج...
.

 

دختر اهواز

 

من دختر ِ اهوازم.. در سینه پُر از رازم
خون در رگ ِ من گرم است.. با عشق هم آوازم...
.
دلداده ی کارونم.. دلبسته ی شبهایَش
از خوبی ِ اقوامَش پیش ِ همه مینازم...
.
در معرفت وُ یاری چون مرغ ِ سبُکبالم
هرکس مَدَدی خواهَد آماده به پروازم...
.
صحرای محبّت را من چشمه ی احساسم
بر ظلمت ِ شبهایَش نورانی ِ مَهنازم...
.
از مَستی وُ شیدایی چون موج ِ خُروشانم
بر هرکه مرا خواهَد جان وُ دل ِ خود بازم...
.
من دختر ِ کارونم.. آن رود ِ رَوان وُ پاک
بر زورق ِ غمهایَت دریاچه ی اعجازم...
.