تو که پا گُذاشتی توی ِ عشق ِ ما
آره با توام، با تو ای لعنتی
میدونستی از عشق ِ پاکم به اون
نرفتی عقب، بَسکه پَسفطرتی
.
من از اون دلم خونه، امّا تویی
- که دائم پَس ِ لَعن وُ نفرینمی
شدی مثل ِ توموری از جنس ِ بُغض
تو یه غُدِّه توو قلب ِ چرکینمی
.
میخوام بی تفاوت فراموش کنم
چی آوُردی با بودنت بر سرم
ولی دست ِ من نیست، سیاهه دلم
نمیتونم از نفرتِت بگذرم
.
دلم روشنه عاقبت آه ِ من
یِروز دامنِت رو میاد میگیره
تو اونروز پَشیمون میشی از خودِت
ولی اون پشیمونی دیگه دیره
.
حالا که کنارِش میخندی بخند
ولی خنده های ِ تو اَشک ِ منه
بدون نوبت ِ خنده هام میرسه
همون روزیکه کار ِ تو شیوَنه
.
