به رسم ِ پیمان شکنان

 

آیَد که تو هم مرا زمانی فراموش کُنی
چون بَرق رسَد فروغ ِ شمع خاموش کنی
.
آیَد که تو هم به رَسم ِ دیرینه ی پیمان شکنان
از جام ِ می ِ جفا شبی خنده کُنان نوش کنی
.
آنگاه که من چو جامه ای کُهنه دل آزار شَوَم 
آیَد که تو آن جامه که نوتر است تنپوش کنی
.
در مَحفل ِ دلدادگی رسم چنین است که تا
هر آنکه رُبایَد ز دلَت دل؛ در آغوش کنی
.
آندَم که حواسَت رَوَد از لَحن ِ صدایی غمّاز 
من هرچه بخوانم غزل ِ عشق.. تو کِی گوش کنی؟!
.

 

و باز تصویر چشمانش

 

وَ باز تصویر ِ چشمانش دگرگون کرد حالم
تمام ِ خاطراتش باز آمد در خیالم...
.
هوای ِ گرمی ِ آغوش ِ اَمنش بر سرم زد
به روی گونه جاری شد آن اشک ِ زلالم...

.

 

 

بازیچه ی احساس

 

چقد سخته دلت پیش ِ یکی باشه
ولی جسمت نتونه پیش ِ اون باشه
تو میخوای سهمت اون باشه فقط از عشق
اون اما سیب ِ دست ِ دیگرون باشه
.
چقد سخته ببنده دستتو تقدیر
نتونی لمس کنی یارو توو آغوشت
بشینی گوشه ی رؤیاتو با یادش
بمالی هر دو دستت رو به تنپوشت
.
نمیدونی چقدر دردآوره اینکه
نشه دستت بجایی بند وُ ناچاری
بمونی منتظر امروز وُ فرداشه
که امّیدت بشه روزای تکراری
.
چمیدونید شما من از چی مینالم!
چمیدونید از عشق ِ توأمان با درد
نبودید مثل ِ من بازیچه ی احساس
یروز امّیدوار باشید یروز دلسرد
.
ولی با اینهمه من سختتر از سختم
تا جون دارم میجنگم با همه سختی
همینکه عاشقه قلبم توو این نکبت
همین یعنی یه روزن رو به خوشبختی!
.

 

غزلی طعم لب تو

 

سرگشته از آن نوش ِ لب ِ لعل ِ تو هستم
وَز بوسه ی عشق ِ تو چو میخواره ی مستم!
.
آندم که خدا وَحی ز عشق ِ تو به من داد
از هرچه کز این عشق سَوا بود گـُسَستم!
.
نه پیرو ِ دینم وَ نه فرمانبر ِ ایمان 
من بنده ی عشق ِ توام وُ بوسه پرستم!
.
بیرون نشود روح ِ من از باغ ِ خیالـَت
تا در طلب ِ بوسه ی عشق ِ تو نشستم!
.
امشب که در آغوش ِ خیال ِ تو شـَوَم باز
آنقدر ببوسم که بنالی تو ز دستم!
.
از بوسه سرودم غزلی طعم ِ لب ِ تو
این قافیه ها را ز تمَنـّای ِ تو بستم...
.