دچار عشق

 

نمیدانم بگویم یا نگویم!
ولی او یک شبی آمد بسویم...
.
نگاهش در نگاهم خیره افتاد
گرفت آب ِ دهانم در گلویم!
.
همانشب من دُچار ِ عشق گشتم
که او بشکست چون لیلی سَبویم!
. 
نگاهش کرد کاری با دلم که
به هرجا بنگرم جز او نجویم!
.
من اکنون مانده ام عاشق وَ بی عشق
ولی جز او نباشد آرزویم!
.
نهان نیست از خدا.. از او چه پنهان
که تا سرحدّ ِ جان مشتاق ِ اویم!
.
دلم خواهد شبی دیگر چو آنشب
ببینم قامتش را روبرویم!
.
فقط یکبار ِ دیگر بارالهیٰ
نصیبم کن که عطرش را ببویم!
.

کاش...

 

کاش رؤیاهایَم به واقعیت می پیوست!
.
کاش دریای ِ خیالم در کویر ِ زندگی ام جاری میشد...!
.
کاش مرغان ِ مهاجر آرزوهایم را به آنسوی ِ ابرها میبردند 
تا ابرها باران ِ آرزوهایم را بر سرم ببارانند...!
.
کاش سقف وُ دیوارهای اتاقم از جنس ِ آسمان ِ شب میشد؛
شب ِ مهتابی.. شب ِ پرستاره.. تا من هم چون ستاره ای میدرخشیدم!
.
کاش روزگارم به زیبایی رؤیاهایم میشد!
.
کاش...
.
کاش کاش را میکاشتم وُ سبز میشد!
.

 

جه سخت است من بودن!

مانده ام مُعَلق میان ِ گذشته و آینده
نه گذشته رهایم میکند نه آینده میکشانم
حال هم که حالش را ندارد تکان بخورد
کمی به جلو یا عقب برانم!
.
چه سخت است ساکن ماندن میان ِ رفتن ها و نرفتن ها...
چه سخت است ساکن ماندن میان ِ دیروزها و فرداها...
چه سخت است ساکن ماندن میان ِ ای کاشها و حسرتها و آرزوها...
.
چه سخت معلق ماندن میان ِ گذشته و آینده...
.
چه سخت است من بودن!
.

 

در اوج ِ آرزویم

 

او رفته است ولی من در انتظار ِ اویَم
هردَم پَر ِ خیالم می آرَدَش بسویم!
.
دِق کردم از فراقش.. دیگر توان ندارم
کِی میشود خدایا عطر ِ تنش ببویم؟!
.
با اینکه سهم ِ من نیست، قلبم همیشه با اوست
جز وصل ِ او ندارم در اوج ِ آرزویم!
.
دنیا مثال ِ او را هرگز به خود ندیده
من دلبری چو او را دیگر کجا بجویم؟!
.
از حسرت ِ وجودش در بستر ِ نیازم
تنها توانم از او هرشب غزل بگویم!
.
در انتهای ِ شعرم تنها کلامم این است :
میخواهمت هنوزم یار ِ فرشته خویَم!
.