شِعرَت مُنوَّر است.. تابنده چون سِراج
نور ِ هدایتی "هوشنگ ِ ابتهاج"
.
اشعار ِ ناب ِ تو اعجاز ِ واژه هاست
زین قدرت ِ قلم میمانم هاج وُ واج!
.
شاه ِ غزل تویی.. چون تو ندیده ام
این سَبک را چه خوب جان دادی وُ رَواج
.
مُلک ِ قلم شدی از جانب ِ خـُدای
این مُلک ثروتی ست بهتر ز تخت وُ تاج!
.
تا از شراب ِ شعر مَخمور ِ "سایه" ام
دیگر به باده وُ مِی پس چه احتیاج؟!
.
این شعر ِ ناتوان از شوق ِ "سایه" است
در راه ِ عشق او جان وُ دلم حراج...
.
مُـژده رسَد از آسِمان
از غزل ِ پرندگان
ای به خزان نِشستگان
باز بهار میرسد...
.
میرَوَد اندوه ِ زمان
خنده نِشینـَد به لـَبان
ای ز خوشی گـُسَستگان
باز بهار میرسد...
.
کینه ز دل دِروُ کنید
عشق ز هم گِرُو کنید
مِهر دهید به بستِگان
باز بهار میرسد...
.
با همه پیدا وُ نهان
آمَدِگان وُ رفتگان
با غم ِ درگذشتگان
باز بهار میرسد
باز بهار میرسد...
.
هوای ِ سرد ِ بارانی وُ زمهریر باشد
چایی ِ داغ همراه ِ با شکرپنیر باشد
.
من باشم وُ یک پنجره رو به حیاط خلوت
آواز بخوانم و دلم پیش ِ تو گیر باشد
.
یلدا که شد
هندوانه ی سرخ وُ انار باید باشد
.
شب دور ِ همی
تا به سپیده انتظار باید باشد
.
زیبایی ِ یلدا همینهاست
مگر جز این است؟
.
زشتیش دل ِ من
دل ِ تنهاست که بی یار باید باشد
.
فنجان زودتر از قهوه فهمید فال ِ خوبی ندارم
فالگیر زودتر از فال فهمید حال ِ خوبی ندارم
.
من از لحن ِ تیک تاک ِ ساعت، پایان ِ سال فهمیدم
نه فقط فال وُ حال.. اصلاً سال ِ خوبی ندارم
.
