دچار عشق

 

نمیدانم بگویم یا نگویم!
ولی او یک شبی آمد بسویم...
.
نگاهش در نگاهم خیره افتاد
گرفت آب ِ دهانم در گلویم!
.
همانشب من دُچار ِ عشق گشتم
که او بشکست چون لیلی سَبویم!
. 
نگاهش کرد کاری با دلم که
به هرجا بنگرم جز او نجویم!
.
من اکنون مانده ام عاشق وَ بی عشق
ولی جز او نباشد آرزویم!
.
نهان نیست از خدا.. از او چه پنهان
که تا سرحدّ ِ جان مشتاق ِ اویم!
.
دلم خواهد شبی دیگر چو آنشب
ببینم قامتش را روبرویم!
.
فقط یکبار ِ دیگر بارالهیٰ
نصیبم کن که عطرش را ببویم!
.

بنازم من به خوزستان

 

بنازم من به خوزستان.. به اقوام ِ برومَندَش
به ایل ِ بختیاری وُ عربهای هنرمندَش
.
به دزفولی ِ خوش لهجه.. به آبادانی ِ خونگرم
به اهوازی ِ پُرشور وُ نجیب وُ بی همانندش
.
بنازم من به خوزستان.. به فرزندان ِ خرّمشهر
به اهل ِ ایذه اهل ِ شوش.. به ماهشهری ِ دلبَندش
.
تمام ِ اهل ِ خوزستان همه یکدل وَ یکرنگند
همه از خاک ِ ایرانند.. جُدا از هم نخواهندش
.
بنازم من به خوزستان.. به نیزار ِ شِکرخیزش
به نخلستان ِ زیبا وُ به کارون ِ شکوهمندَش
.
خوشا بر حال ِ آنانکه ز نسل ِ پاک ِ کارونند
وَ خوش بر حال ِ آنکس که نمکگیر است وُ پابندَش
.
بنازم من به خوزستان.. به گرمای ِ دل انگیزش
به آفتاب ِ پُر از عشق وُ به شرجی ِ خوشایَندَش
.
دَم ِ فرزند ِ خوزستان چو گرمای ِ هوایَش گرم
همیشه در اَمان باشد.. نگهدارَد خداوندَش...
.

 

با باور خیالش

 

دیشب هوای ِ یارم خواب وُ خیالی ام کرد
یاد ِ نگاه ِ مستش حالی به حالی ام کرد!
.
با باور ِ خیالش تا اوج ِ عشق رفتم
عشقش چو باده ی ناب از غصّه خالی ام کرد!
.

 

پرتو ِ عشق

 

تو چه کردی که دل را به تنـَم لرزاندی؟!
یک شـَبه آمدی وُ در دلم عُمری ماندی!
.
در نگاهت چه فروغی نهان بود که از پرتو ِ آن
عشق بر دَخمه ی تاریک ِ دلم افشاندی؟!
.
نه تو آن سان بَر ِ من بودی وُ نه من بَر ِ تو
که بدین سان تو مرا والِه ِ خود گرداندی!
.
این چه حسّی ست که من بَهر ِ تو در دِل دارم؟!
آن چه احساس ِ خوشی بود که سویَم راندی؟!
.
تو چه کردی که با جُرعه ای از جام ِ لبت
چشمه ی مِهر به صحرای ِ دلم جوشاندی؟!
.
تو نبودی من از عشق چه میدانستم!
تو چه خوب آمدی وُ خوب به من فهماندی!
.

 

غزلی طعم لب تو

 

سرگشته از آن نوش ِ لب ِ لعل ِ تو هستم
وَز بوسه ی عشق ِ تو چو میخواره ی مستم!
.
آندم که خدا وَحی ز عشق ِ تو به من داد
از هرچه کز این عشق سَوا بود گـُسَستم!
.
نه پیرو ِ دینم وَ نه فرمانبر ِ ایمان 
من بنده ی عشق ِ توام وُ بوسه پرستم!
.
بیرون نشود روح ِ من از باغ ِ خیالـَت
تا در طلب ِ بوسه ی عشق ِ تو نشستم!
.
امشب که در آغوش ِ خیال ِ تو شـَوَم باز
آنقدر ببوسم که بنالی تو ز دستم!
.
از بوسه سرودم غزلی طعم ِ لب ِ تو
این قافیه ها را ز تمَنـّای ِ تو بستم...
.