دختر اهواز

 

من دختر ِ اهوازم.. در سینه پُر از رازم
خون در رگ ِ من گرم است.. با عشق هم آوازم...
.
دلداده ی کارونم.. دلبسته ی شبهایَش
از خوبی ِ اقوامَش پیش ِ همه مینازم...
.
در معرفت وُ یاری چون مرغ ِ سبُکبالم
هرکس مَدَدی خواهَد آماده به پروازم...
.
صحرای محبّت را من چشمه ی احساسم
بر ظلمت ِ شبهایَش نورانی ِ مَهنازم...
.
از مَستی وُ شیدایی چون موج ِ خُروشانم
بر هرکه مرا خواهَد جان وُ دل ِ خود بازم...
.
من دختر ِ کارونم.. آن رود ِ رَوان وُ پاک
بر زورق ِ غمهایَت دریاچه ی اعجازم...
.

 

نوای عشق

 

دلَت دریای ِ لطف وُ مهرَبانی ست
سِرشتت پاک.. ذاتت آسِمانی ست!
.
نگاهَت رهبر ِ اُرکِستر ِ عشق است
همان عشقی که در دل جاودانی ست!
.
دلم پُر میشود از عشق وُ احساس
از آهنگ ِ نگاهت کآن چنانی ست!
.
چه زیبا ساز ِ دل را مینـَوازی  
چو انگشتان ِ زیبای پیانیست!
.
نوایی خوشتر از عشقـَت ندیدم 
کزآن مرغ ِ دلم در نغمه خوانی ست!
.
نمیدانم چه کردی با دل ِ من 
که این عشق از دلم یکدَم جُدا نیست!
.
دلم میخواهد از عشقـَت بمیرم 
که از عشق ِ تو مُردن زندِگانی ست!
.

 

پیرهن آرزوهایم

 

خودم میبُرم وُ خودم میدوزم
پیرهن ِ آرزوهایم را
زیبا وُ بلند وُ چیندار...
خودم میریسم وُ خودم میبافم
خیال ِ با تو بودن را
لطیف وُ گرم وُ ماندِگار...
.

 

غبار ِ عشق

 

هنوز از باغچه ی عشقم گُل ِ یادتو میچینم
هنوزم بَعد ِ این سالا شبا خوابتو میبینم!
.
توی خوابم هنوز با تو دل وُ دستم میلرزه
هنوز حتّی خیالت هم برام دنیا رو میارزه!
.
تو من رو بردی از یادت.. میدونم.. خوب میدونم
منم مثل ِ تو باید شـَم.. ولی افسوس نمیتونم!
.
دوسِت دارم.. دوسِت دارم.. میبینی من چقد خوارم؟!
فقط با مرگ میتونم دل از عشق ِ تو بردارم!
.
غُبار ِ عشق ِ تو سالاست همه روحم رو پوشونده
مِث ِ گرد وُ غباری که رو تار ِ عنکبوت مونده!
.
منم اون عنکبوتی که توی تارش مَحبوسه
میدونم آخرش روحم توی عشق ِ تو میپوسه!
.
نمیدونم برای چی هنوز اینقد دوسِت دارم؟!
چرا راضی میشم اینجور وجودم رو بیازارم؟!
.
چرا دائم به یاد ِ تو همش از عشق میخونم؟
کجا پایان ِ این حِسّ ِ؟ نمیدونم.. نمیدونم...
.

 

مرگ عشق

 

تا ناکُجای ِ دنیا راهم ز یار دور است 
رفتن ثمر ندارد.. این راه بی عُبور است!
.
راهی که رَه ندارد بر هیچ سمت وُ سویی
راهی بدون ِ جادّه.. حتّی بدون ِ نور است!
.
در جستجوی ِ عشقم پای ِ برهنه رفتم
راهی که انتهایش دانم درون ِ گور است!
.
هم راه بسته بر من.. هم من بُریده از راه
اسباب ِ مرگ ِ این عشق انگار جُفت وُ جور است!
.
دنیا ندید بر من یکروز عاشقی را 
عشق ِ مرا نظر کرد.. دنیا چه چشم شور است!
.
با اینکه وصل ِ این عشق ناممکن وُ مَحال است 
قلبم به پایَش امّا میسوزد وُ صَبور است!
.
دانم رَوا نباشد ماندن به پای ِ این عشق
امّا دل است دیگر.. بی عقل وُ بی شعور است!
.
تقدیر ِ من هم این بود.. جای ِ شکایتی نیست
این رسم ِ روزگار است.. رسمَش همیشه زور است!
.